Dag 3

In het roadboek wordt deze dag als een ‘lange dag’ aangekondigd. Dus extra vroeg uit bed en tijdig ontbijten. We hebben in tegenstelling tot de Scotlandrally van enkele jaren geleden gekozen om in hotelletjes en b&b’s te slapen deze keer. Tijdens de reservaties keken we ook of er ontbijt was voorzien, zo moesten we niet op zoek naar eten in de vroege ochtend.

De trip vandaag brengt ons van de regio Lombardije naar Piemonte waar ’s avonds een samenkomst van de deelnemers was gepland.

De weg ging richting Zwitserland waar we het mondaine St. Moritz passeerden waarna we al snel terug de Italiaanse grens overgingen. We reden voorbij het Lago di Montespluga waarna we onze eerste roadmission van de dag konden aanvatten.

Splügenpass

De pas is 2114 meter hoog en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 9,1%. Op de top ligt de grensovergang tussen Zwitserland en Italië. De Splügenpass vormt tevens de grens tussen de Oostelijke en Westelijke Alpen. Deze pas staat er om bekend smalle wegen en uiterst scherpe haarspeldbochten te hebben. Veel tunnels en rotsdoorgangen maken de rit extra afwisselend. In Splügen reden we verder westwaarts op weg naar de volgende bergpas.

San Bernardino Pass

Vandaag zouden we in minder dan 24 uur drie keer Italië binnenrijden. Veel grensovergangen liggen namelijk op de top dan de bergpassen. Met zijn 2066 meter hoogte is de San Bernardino Pass één van de hoogte passen in de Zwitserse Alpen.

De pas verbindt de valleien van Hinterrheim en Mesolcina tussen Thusis en Bellinzona. Spectaculaire uitzichten moet je hier niet zo verwachten al maakt het meertje op de top wel veel goed. Eens we de San Bernardino Pass verlaten rijden we verder zuidwaarts voorbij het Lago Maggiore richting Alessandria waar we verwacht worden in Villa Gropella voor het feest.

Fauna & flora

Gedurende de hele trip is het constant genieten van de natuur rondom je heen. De uitzichten zijn majestueus en de natuur adembenemend. En plots zie je dan ook nog een grote marmot een kijkje komen nemen.

Castello Rally Party

Om tijdig op de feestlocatie te kunnen arriveren stond in het roadbook zelfs dat je per hoge uitzondering 75km autosnelweg mocht gebruiken. Wij en vele anderen met ons hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. Hierdoor waren we ook mooi op tijd en konden we een avond relaxen en wat contacten leggen met andere teams. Zo zaten we samen met het Zwitserse team 4R Services en het Duits – Britse team Cool SAQ’s.

De BBQ die voorzien was door de organisatie viel bij de meesten goed in de smaak en zowel eten als drinken waren ruimschoots aanwezig.

Dag 4

Dit zou eerder onverwacht voor ons de zwaarste dag worden. Echter ook de dag die we wellicht het langste zullen herinneren. Vandaag reden we van de regio Piemonte richting Alpes-Maritimes. De bedoeling was om de voorgeschreven twee passen te doen. En net als de andere avonden hebben we er ook nu het roadbook en de kaart bijgenomen om te zien hoe we zouden rijden. In het roadbook was een vermelding gemaakt over en eventueel alternatieve route via de Col de Vars. Maar er stond tevens in dat er nog een extra spannend alternatief was via de Col du Parpaillon, een onverharde natuurlijke weg. Deze pas verbindt La Condamine-Châtelard met Crévoux. Dus zetten we die erbij en als we zover zijn zien we wel of we die zouden rijden.

Fiat

In het roadbook stond de sugestie om via Turijn westwaarts richting de Colle delle Finestre te rijden. Als we door Turijn zouden rijden dan vond ik dat we even halt moesten houden bij de fabriek van Fiat. Na redelijk wat zoekwerk dan toch een gebouw gevonden waar de naam Fiat op prijkte. Of dit nu een vroegere fabriek was kon ik uit onze blitzstop niet echt opmaken.

Als je in een Italiaanse grootstad bent dan kan je bijna niet anders dan koffie te gaan drinken. Dus maakten we een stop bij Cafe Costadoro om een heerlijke cappuccino te nuttigen. 

Colle delle Finestre

De Col delle Finestre bereiken we via de Strada provinciale 172. We rijden over de oude militaire weg de 2178 meter hoge col op, dit gebeurt via een niet geasfalteerd pad. In het roadbook wordt dit netjes gemeld zodat je weet of je hier al dan niet wil doorrijden met je auto. Voor dit soort zaken draait Big George uiteraard zijn hand niet om en konden we volop genieten van een iets uitdagendere route.

Forte di Fenestrelle

Ook vermeld in het roadbook is het Forte di Fenestrelle. Dit fort situeert zich aan het einde van de pas en is het grootste fort in Europa. Naar verluid zou het na de Chinese muur zelfs het grootste stenen bouwwerk ter wereld zijn.

We hebben er even haltgehouden en het is hoe dan ook indrukwekkend. Enkele dronebeelden tonen nog meer de immense omvang.

Meer zandwegen en off-road

In het roadbook wordt na de Colle delle Finestre verwezen naar meer zandwegen en off-road gevoel via enkele coll’s die je kan bereiken via de Strada provinciale 173. Het gaat over zes passen met een lengte van 42 kilometer. We beslissen deze niet de doen en opteren eerst de Col d’Izoard te doen en daarna voor de veel uitdagendere Col du Parpaillon te gaan. Een goede keuze bleek naderhand want op de andere pass heeft een deelnemer met een Toyota Hilux zijn rechter voorwiel gebroken waardoor de achterliggers ruim twee uur hebben stilgestaan.

Col d’Izoard

De Col d’Izoard verbind Briançon in het noorden met Guillestre in het zuiden. Bijna op de top die 2361 meter hoog ligt kom je de ‘Refuge Napoleon’ tegen.

Je zit dan op 2290 meter dus tijd voor een korte plaspauze en misschien een koffie. Helaas was de koffiemachine stuk dus hielden we het bij een frisdrankje. Het uitzicht hier is vooral heel open en weids, verder niet zo spectaculair als bij de Colle delle Finestre. Wat de Col d’Izoard wel bijzonder maakt is dat hij heel frequent wordt opgenomen in de Tour de France. Van 1922 tot 2019 maakte deze col maar liefst 34 keer deel uit van de Tour. Tijdens de Tour de France is dit een beklimming buiten categorie.

Col du Parpaillon

In het roadbook staat de Col du Parpaillon omschreven als een onverharde natuurlijke weg. De top ligt op 2780 meter maar die is met de auto onbereikbaar. Iets lager op 2637 meter ligt een 520 meter lange tunnel die La Condamine-Chatelard met Crévoux verbind. Toen we bij deze col aankwamen kwam er een andere deelnemer ons tegemoet. Zij reden met een Volvo 240 en wisten ons te vertellen dat ze het met hun auto echt niet zagen zitten. Volgens hen zou het Big George wel lukken.

De regen viel met bakken uit de lucht waardoor de beklimming er moeilijker uit leek te zien. Na enige tijd de vering op de hoogste stand gezet en de versnellingen op low. Zo ging het als een fluitje van een cent. Het was uitkijken om niet op scherpe stenen te rijden en de diepste putten poogden we ook te ontwijken. Niet dat de auto het niet aankon maar er lagen geen off-road banden op. Vanwege de staat van de weg zijn we in totaal toch wel wat uren onderweg geweest.

We hebben de trip wel kunnen afronden zonder brokken en zijn een prachtige herinnering rijker. Want mocht je ooit het juiste voertuig én de juiste persoon naast je hebben zitten twijfel dan niet en doe deze pas! Voor ons met stip het hoogtepunt van de European Mountain Summit.

Het door de tunnel rijden alleen al is een belevenis op zich en de uitzichten zijn ronduit adembenemend.

Mercantour National Park

Aangezien we eigenlijk te laat waren gestart aan de Col du Parpaillon hebben we het laatste anderhalf uur afdaling in het donker moeten rijden. Gelukkig was Big George uitgerust met een sterke Ledbar waardoor we de stenen en putten nog goed konden zien om ze te kunnen ontwijken. En zo kwamen we aan in het Mercantour National Park waar we een hotelletje hadden geboekt. Het was even spannend maar gelukkig konden we daar nog terecht om 22u00 ’s avonds. De chef van het hotel was helaas al naar huis en in de wijde omgeving was niks meer open om nog iets te eten. Gelukkig hebben we steeds noodproviant mee en als je honger hebt dan smaken opgewarmde balletjes in tomatensaus nog zo lekker.

Dag 5

Vandaag was het richting finish, maar niet zonder nog twee uitdagende col’s te doen. Het zou de bedoeling zijn om tussen 17u00 en 18u00 te arriveren voor het fotomoment. Daarna had je de tijd om je even te verfrissen of je hotel op te zoeken met als bedoeling om rond 20u00 terug aanwezig te zijn voor de eindceremonie.

Cime de la Bonette

Als start van de laatste dag mochten we ineens de hoogste trip doen van de hele rally. De Cime de la Bonette heeft een top van 2860 meter.

Er ligt een lus rond de top waarmee je tot 2802 meter komt en dit is de hoogste geasfalteerde weg in Europa.

Ook al zaten we met onze hoofden letterlijk in de wolken toch waren de uitzichten tussendoor echt adembenemend. We konden nog een klein stukje te voet omhoog zodat we echt op de top stonden! De weg naar omlaag wees ons richting Nice dus dat was de te volgen route.

Monaco

Neen, geen beelden van Monaco. Het stond vermeld in het roadbook maar er stond ook de kanttekening bij dat het er erg druk is en dat we er wellicht veel tijd zouden verliezen. We hebben geopteerd om de bergpassen te rijden en Monaco links te laten liggen. Dat is dan voor een volgende keer ?.

Col de Turini

Via het Mercantour National Park rijden we over de Col Saint-Martin tot we de Col de Turini bereiken. De Col de Turini is de tweede road mission van de dag. Met 1607 meters hoog is dit niet echt spectaculair en al zeker niet na de Cime de la Bonette.

Maar er is meer, de Col de Turini is bvb beroemd vanwege de Rally de Monte Carlo die jaarlijks in januari wordt gereden. Tot enkele jaren geleden reden de racepiloten ’s nachts de bergpas op. Meestal geflankeerd door duizenden toeschouwers. Het traject is een 31km lang en wordt verreden van La Bollène-Vésubie tot aan de top om dan af te dalen naar Sospel of omgekeerd. Het is het technische hoogtepunt van de rally vanwege de vele haarspeldbochten.

Saint-Tropez

Tijd voor het laatste stuk van de rally. Vermits wij Monaco niet hebben bezocht kwamen we mooi tussen 17 en 18u aan op het Pampelonne strand. De rit hiernaartoe verliep eerder moeizaam vanwege het erg drukke verkeer op de kustweg. Aangezien onze b&b in Saint-Maxime was gelegen hebben we daar ruim een uur op gereden om daar te kunnen inchecken. We hebben dan ook besloten niet terug te keren voor de ceremonie. De meeste challenges hadden we niet meegedaan waardoor we toch geen kans maakten om te winnen.

We hebben de avond afgesloten met een lekker etentje en vroeg onder de wol gekropen want morgen moesten we 1229km afleggen om terug naar huis te rijden.

Goed doel

SAC vraagt je een bepaald bedrag te verzamelen en te schenken aan een goed doel naar keuze. Het klinkt misschien raar maar in ons geval gaf dat een enorme boost. Wij zijn ons gaan amuseren en tegelijk helpen we mensen. Veelal zal het niet mooier worden. Wij kozen ervoor om de VZW Holdamhoeve te sponsoren en dankzij de vele giften hebben we hen € 1880; kunnen schenken.

Filmpje

Onderweg probeerden we met de GoPro’s en de drone ook voor een beetje bewegend beeld te zorgen. Hieronder kan je een korte compilatie van de laatste drie dagen vinden.

Conclusie

Wie een roadtrip boekt bij Superlative Adventure Club en een all-inclusive vakantie verwacht komt bedrogen uit. Wie een avontuurlijke vakantie zoekt zit wél aan het juiste adres. SAC bied je eigenlijk een soort kapstok of houvast. Het roadboek zal je de nodige aanwijzingen geven waarmee je op eigen initiatief de uitdagingen kan aangaan. De veelgebruikte slogan ‘alles kan maar niets moet’ kan je hier dan ook letterlijk nemen. Je zoekt zelf je slaapplaats tijdens de dag, dus wil je in een luxehotel of liever in een tentje dat beslis je helemaal zelf.

Wij houden van het concept maar ik kan me best inbeelden dat het niet voor iedereen is weggelegd. Een belangrijke factor is dat je graag onderweg bent want je vertoeft vele uren in de auto. In de plaats krijg je een onvoorstelbaar mooie trip die je op plekken brengt waar je wellicht anders nooit zou komen. Voor meer informatie kan je altijd de website van SAC bezoeken.

Een dikke dankjewel aan onze sponsors

Terug naar deel een