Would you rather read in English click HERE.

Dit is het vierde en laatste deel van ons verslag van de Scotland rally. Lees hier deel 1, deel 2 en deel 3.

9 augustus 345 km:

Vandaag kregen we de keuze welke route we zouden volgen.

Er was een korte trip voorzien van 172 km of een lange die een stuk van de bekende NC500 bevatte. De North Coast 500 wordt als route op gelijke hoogte gezet met de Route 66 of de Stelvio Pass. Niet zomaar een route dus! Maarten en Lennert sliepen niet elke nacht op de camping en wachten ons dus bij de ingang op. Maarten beloofde zijn Alfa GT de sporen te geven dus we stonden op scherp om hem te volgen. Redelijk snel wisselden we van positie want ook al hou ik echt van classic cars, soms is hun uitlaat toch niet altijd top …

Ok, wij op kop dus! Nu kan je veel zeggen over het links rijden in het UK en of je nu voor of tegen bent dat laten we in het midden. Wat de snelheidsbeperkingen betreft waren we er met z’n allen over eens: hier kan België echt iets van leren. Op de meeste plaatsen mag je gewoon 60 mijl rijden = 97km/u. Dit maakte dat we zelden of nooit een snelheidsovertreding maakten gewoon omdat je op veel stukken die snelheden niet kan halen. Of beter: wij kunnen ze niet halen, de Britten weten echter hun gaspedaal vrij goed staan en maken er dan ook gretig gebruik van. Niettegenstaande de hoger toegelaten snelheden in het VK ligt het percentage ongelukken lager dan in België. Het viel me dan ook op dat de Britten meer bezig waren met het autorijden dan op hun GSM te spelen …

Over de route kan je blijven schrijven hoe mooi die wel is maar zie het vooral als een uitnodiging om ze zelf eens te rijden. Op de middag zijn we gestopt in Applecross om te lunchen en wat bij te praten over de rit. We hadden al dikwijls gestopt maar vanwege de kou werd er niet al te veel gezegd en doken we al snel terug de auto in.

We waren het erover eens dat we zeker nog eens moeten terugkomen om de volledige NC500 te rijden.

De aankomst was op het Isle of Skye. Dit bereik je via een knappe brug waarna het nog een stevig eindje rijden was naar de kampeerplaats. Het zou tevens de laatste overnachting in ons tentje zijn.

Direct in de omgeving konden er nog twee challenges worden afgewerkt. Eentje was om met zoveel mogelijk mensen in of op je auto te zitten. De andere was een duik in de Fairy Pools, tot deze plaats zijn wij helaas niet meer geraakt.

Deze avond is ook de winnaar van de tweede manche bekend gemaakt, het waren zoals een beetje verwacht “The Braves of Belgium” Deze mannen hebben de hele trip afgelegd in een oude Fiat 500, respect zou ik zeggen! Ook quasi alle challenges hebben ze succesvol uitgevoerd. Een verdiende winnaar dus.

De prijsuitreiking vond plaats in een pub net naast de kampeerplaats. De pub beschikte over een Whisky collectie van meer dan 400 malts uit ieder hoekje van Schotland. Ik proefde een hout gestookte, een aparte smaak maar zeker niet verkeerd. Een Whisky is wel lekker maar je dorst lessen doe je er niet mee dus schakelden we al snel over op Ale.

Rond 12 uur beslisten we te gaan slapen, morgen stond er een stevige trip op het programma richting Edinburgh.

De pub sloot om 1 uur en ook al was er op voorhand gezegd dat het een stille camping was bleken een aantal mensen daar toch anders over te denken. Niet zo goed en veel te kort geslapen dus.

10 augustus +/- 400km:

Aangezien ik afgelopen nacht niet goed sliep, zou dit wel een uitdaging worden. We hadden vandaag als eindbestemming Dunfirmline waar we zouden overnachten in een guesthouse.

Anne (een van de deelnemers) had ons geadviseerd nog even door te rijden naar Kilt Rock om de Mealt Falls te bewonderen, echt de moeite waard. Alleen was het er erg koud en mistig. We kregen het gevoel midden in een wolk te zitten. De foto geeft dus niet goed weer wat je te zien krijgt! Vervolgens staken we door naar het plaatsje Uig. De NC500 mag dan een fantastische route zijn, deze mocht er ook wel zijn! Dus mocht je ooit Skye bezoeken neem dan zeker de korte weg. Het is niet de gemakkelijkste maar wel knap om te doen.

Vanaf Uig zetten we er een beetje vaart achter. We moeten immers nog honderden kilometers rijden en omwille van de wegen gaat het niet altijd even goed vooruit. Uiteraard zijn we tijdens onze terugrit enkele malen gestopt. Eén van de eerste stops was bij Loch Duich waar we een mooi zicht hadden op Eilean Donan castle.

De rit voerde verder richting Perth en zowel ikzelf als Loïc hadden iets van “als we iets leuk tegenkomen dan stoppen we” dus stopten we bij de distilleerderij van Dalwhinnie. We hebben even geïnformeerd hoe lang een bezoek zou duren en buiten het feit dat we nog meer dan een half uur moesten wachten nam dit ook al snel een uurtje in beslag. Jammer maar dus weer iets om te doen bij een volgend bezoek. Aangekomen in Perth hielden we even halt voor koffie en cake 😉 Er bleek net een soort braderij aan de gang waardoor het toch behoorlijk druk was. Ons korte bezoek toonde dat ook dit een stad was die een tweede bezoek waard is.

Nog 40 minuten rijden en we zouden bij het guesthouse arriveren. Na bijna een hele dag regen vond ik het niet erg dat de auto even aan de kant kon. De ontvangst in Clarke Cottage was zeer hartelijk en we voelden ons gelijk thuis. De uitbaters hielpen ons ook met de reservatie van een restaurantje in de stad. Buiten het feit dat het buiten water goot hebben we er nog een fijne avond van gemaakt.

11 augustus 471 km:

Na een goede nachtrust en een verkwikkend ontbijt konden we beginnen aan onze laatste rit. Het eerste bezoek was Edinburgh, al sinds 1437 de hoofdstad van Schotland. Edinburgh is een stad die deels op een rots is gebouwd, de vele trappen en steile straatjes verraden dit. De binnenstad van Edinburgh bestaat uit Old Town en New Town en maken sinds 1995 deel uit van de Unesco werelderfgoedlijst. Een stad om zeker nogmaals te bezoeken en meer tijd in door te brengen.

Na ons bezoek aan Edinburgh zijn we op een korte stop na in één keer doorgereden naar Hull om net op tijd onze boot te halen. Eens we de sleutel van onze kajuit hadden en onze spullen kwijt waren konden we aan dek genieten van een prachtige zonsondergang.

Ook van deze laatste dagen hebben we weer een kort filmpje, geniet van de prachtige wegen in Schotland.

Conclusie:

Rij je graag met de auto, hou je van fantastisch mooie natuur, hou je van jeugdig gezelschap en maak je geen probleem van kamperen? Dan zou ik echt niet weten wat je tegen houdt om in te schrijven voor de editie van 2020 want het is echt de roadtrip van je leven!

Minpuntjes? Tja, er zal altijd wel iets zijn waar je commentaar op kan geven maar als je vertrekt met de juiste mindset dan smelten deze weg als sneeuw voor de zon.

Mijn complimenten aan de organisatie!

Hierbij de link naar de officiële website.

Hierbij de link naar onze Instagram.

Hierbij de link naar onze Facebook.

Verslag: Patrick Verheeken
Foto’s: Patrick & Loïc Verheeken
Film: Loïc Verheeken