Would you rather read in English click HERE.
Het begon met een Facebook post waar mijn oog op viel. De mooie foto’s wekten mijn nieuwsgierigheid waardoor ik verder ging kijken.
Een roadtrip door Engeland en Schotland met als eindbestemming the Isle of Skye. Ik zag op de diverse foto’s redelijk wat oldtimers staan en na even verder te hebben gelezen zag ik dat er dagelijkse contests waren en dat je door deelname met een oldtimer extra punten kreeg. Ik vroeg aan Loïc of hij dit zou zien zitten, een goeie 1800km rijden in een zestal dagen met knappe stopplaatsen onderweg. Overnachten kon op een camping of in zelf te boeken hotelletjes.
Na overleg met de vrouw des huizes kregen we groen licht om deze tocht aan te vatten, een vader zoon trip dus.
Ok, nu vlug online boeken en de verschillende opties bekijken. Op dat moment kwam het eerste dilemma, hotel of camping? Geen van ons beiden had ooit gekampeerd dus zou hotel de logische keuze worden. Maar langs de andere kant had ik het gevoel een groot deel van de sfeer te gaan missen. Na even contact te nemen met Rani, een van de project begeleiders bleek het merendeel te kamperen. Dus al snel werd besloten dat dit ook onze keuze zou worden. Een tent, slaapzakken en opblaasmatrassen kochten we bij A.S. Adventure waar we na een deskundige uitleg gerust konden zijn in ons materiaal.
Het avontuur kon nu echt beginnen 😁. We zouden de rit rijden met de BMW 850i van 1991. Voor vertrek hebben we de auto nog goed nagekeken en bepaalde zaken vervangen of in orde gezet want de vooropgestelde 1800 km leek niet echt te kloppen. Even narekenen deed me op meer dan 3000 km uitkomen …
Dus je moet dan toch enigszins op je materiaal kunnen vertrouwen al weet je dat met een oude auto natuurlijk nooit.
Ik ben zo iemand die ook voor de aanvang van een vakantie al met volle teugen kan genieten door opzoekwerk te doen. Bij deze trip lag dat echter anders want buiten een aantal stopplaatsen wisten we niet wat te verwachten. We zouden iedere ochtend onze te rijden route van de dag krijgen, verrassingen te over dus. We wisten wel dat er ook een rit op de NC500 (North-Coast 500) bij zat op de laatste dag. Deze weg wordt in hetzelfde rijtje gezet als de Route 66 of de Stelvio Pass, iets om naar uit te kijken dus!
4 augustus 309 km:
Om 3u30 opstaan blijft toch wel vroeg. Maar we werden om 5u30 verwacht in de buurt van Calais op de parking “Sentier de Blanc Nez”. Hier zouden we onze eerste instructies van de dag ontvangen alsook de stickers en vlagjes voor op de auto.
De ontvangst was hartelijk met direct nieuwsgierige blikken en vragen “is dat een V12?”. We waren dus al snel aan de praat met diverse mededeelnemers. Veel Belgen, Nederlanders en Fransen. Eén Duits koppel met een VW Caravelle zorgden voor de vierde nationaliteit. Koffiekoeken, verse koffie en een adembenemende zonsopgang zorgden voor een aangename start van de dag.
Na de inspectie van de verschillende auto’s reden we onder luid getoeter in colonne naar de ferryterminal. Zelfs op dit vroege uur oogsten we heel wat belangstelling tijdens het passeren van de dorpjes.
De overtocht naar Dover verliep vlot en al snel reden we de boot af en kon de roadtrip beginnen.
Elke dag zouden we vijf challenges krijgen met als rode draad de sheep challenge. Ik ga niet elke challenge opnoemen maar het komt er op neer dat er een plons van de dag is (bv. neem een foto als je in het meer van Loch Ness duikt). Er is een frats van de dag (al waren die soms op het randje want er zijn er twee afgeblazen vanwege toch net niet meer ok). Het raadsel van de dag was even nadenken maar dat lukte meestal wel. En de pitstop van de dag was al helemaal geen probleem als je de vooropgestelde route volgde.
De rit van vandaag was 309 km en de eerste stop was Hastings, een gezellig stadje dat wel wat oud en uitgeleefd aandeed maar wel de nodige charmes had.
We vonden een goed koffiehuis en konden genieten van een heerlijk stukje cake.
De volgende stop bracht ons naar Beachy Head waar we een prachtig zicht hadden op de Seven Sister Clifs. Dit is echt een plaats om zeker terug te bezoeken (dit ga je me trouwens nog dikwijls zien schrijven 😉 ) We hebben hier ook de eerste keer met onze drone gevolgen. Het geeft gewoon een extra dimensie aan bepaalde foto’s die je anders niet kan maken.
De route liep verder tot bij Brighton Pier. Hier zijn we hopeloos op zoek geweest naar een plaats om de auto kwijt te geraken maar zonder succes. We zijn de stad uitgereden en een beetje verder gestopt om iets te eten.
Voor de volgende stop hadden we beslist deze kort te houden. Het betrof de Goodwood Factory van Rolls-Royce. Goodwood hebben we in het verleden al dikwijls bezocht voor zowel het Festival of Speed alsook de Revival. Je kan via deze link gerust eens een kijkje nemen naar ons verslag over het FOS van 2018.
Van Goodwood reden we door naar Beaulieu voor het Nationale Motor museum. Gelegen in een natuurdomein doet het een beetje raar aan om hier absolute topstukken uit de racerij terug te vinden. Ook een collectie van James Bond auto’s staat hier tentoon. Helaas konden we vanwege tijdsgebrek het museum niet bezoeken, een volgende keer zeker?
De laatste etappe van de dag leidde ons naar Stonehenge waar we een stop hielden om foto’s te maken. Stonehenge is echt wel de moeite om te bezoeken. Het avondlicht zorgde voor een extra mooie setting. Loïc nam hier ook een poging om een schaap te tikken, die zijn dus bliksemsnel hé. Uiteindelijk is het hem gelukt alleen stond het niet op foto ☹.
Op naar de eerste camping, tentje opgezet, luchtmatrassen opgeblazen en we konden aanschuiven voor de BBQ. Dit was ook het eerste moment dat er meer tijd was om even bij te praten met andere deelnemers. De overgrote meerderheid waren erg jonge mensen die meededen omwille van het avontuur, het rijden en het feesten. Veel groepjes bestonden uit vrienden of vriendinnen die samen een auto hadden versierd en elke dag volop voor de challenges gingen. Iedere avond werd er ook een top drie van die dag afgeroepen die beloond werden met een medaille en de winnaar van de dag nam een fles Whisky in ontvangst. Na nog iets te hebben gedronken was het stilaan tijd om de tent op te zoeken en te gaan slapen. In ons geval een hele uitdaging aangezien het de eerste keer slapen in een tent zou zijn.
Bekijk hierboven ons filmpje van de dag!
Je kan deel 2 HIER vinden.
Benieuwd of we daar fris en monter zijn uit gekropen? Lees hier binnenkort het vervolg van onze trip!
Verslag: Patrick Verheeken
Foto’s: Patrick & Loïc Verheeken
Film: Loïc Verheeken