Goodwood Festival of Speed, het zilveren jubileum!

Wij van Wheels-and-things hebben jullie de eerste drie dagen van het Festival of Speed telkens een korte impressie gegeven van de hoogtepunten van die dag. Nu is het tijd voor het complete overzicht, lees mee en laat je onderdompelen in een mix van oud en nieuw.

Voor mij was het de derde keer dat ik het Festival of speed bezocht, voor Joris de vijfde en voor Loïc de eerste keer. En ook al zou het de 25é keer zijn geweest het is telkens anders, vernieuwend en verrassend.

In 1993 bij de eerste editie was het de bedoeling van Lord March om de sfeer die hij tijdens zijn jeugd opsnoof toen hij met zijn grootvader ging racen op het circuit over te brengen op andere autoliefhebbers. Dus geen nadar hekken maar strobalen, een paddock die open zou zijn voor iedereen en niet alleen voor de happy few en een Hillclimb die zorgde voor spanning, competitie en actie…Lord March voelde de groeiende interesse in classic cars toen al aan en wilde zijn gasten een onvergetelijke dag bezorgen. Wist je trouwens dat men voor de eerste editie slechts 15.000 bezoekers verwachte? Het werden er 25.000 waardoor men voor de tickets moest improviseren. Vandaag de dag verwelkomen ze ver over de 300000 bezoekers verspreidt over het weekend. De Grote lijnen van het huidige concept zijn in 1993 reeds uitgezet, zo was er zelfs al een supercar run met niet minder dan de toen net nieuwe McLaren F1.

En nu terug naar het heden, de editie van 2018 was sneller dan ooit uitverkocht en het programma was overvol. We zijn donderdag in de ochtend toegekomen op het domein en omdat het dan toch nog iets rustiger is besloten we om eerst de paddock’s en de merkenstanden te bezoeken. We liepen al direct enkele pareltjes tegen het lijf. Zo zagen we de Belgische Bastos BMW M3 van Team Bigazzi, de Audi Sport Quattro S1 E2, de nieuwe BMW M8 GTE, enkele Chaparrals, een Volvo 850 Estate, een Ford Escort MK1 en MK2 maar ook Mega Bertha. Van haar klein zusje Baby Bertha hebben we trouwens eerder al een verslag gemaakt dat je HIER kan terugvinden. De lijst is schier eindeloos want met een dikke 600 ingeschreven voertuigen zouden we ogen en tijd tekort komen.

Bij de merkenstanden viel het ons op dat ze bij BMW nog wat geld hadden gevonden en er zodoende nog een verdiep hadden opgezet. Bij Lotus was de stand ook behoorlijk groter dan vorige editie maar wellicht had dit vooral met hun verjaardag te maken. Ford gebruikt al enkele jaren dezelfde stand net als Porsche. Mercedes stond in het nieuw maar gaf me bij vorige editie een completere indruk. Honda had een nieuwe en opvallende stand maar één van de mooiste blijft voor mij toch wel McLaren die met hun nieuwe 600LT (longtail) uitpakten met op de voorgrond de McLaren F1 LT. Bij Rolls-Royce was het leuk om de stand ook van bovenaf te kunnen bekijken, dit gaf een erg mooi overzicht. De paardenstallen waren ook dit jaar weer ingepalmd door BMW die hier als centraal thema hun nieuwe 8 series in de kijker zetten. De originele BMW850 CSI stond er in zijn ART versie, destijds beschilderd door David Hockney.

Daar waar vorig jaar Ferrari de show stal was het nu de beurt aan Porsche die dit jaar hun 70é verjaardag vierden. We kwamen tal van auto’s tegen die we nooit eerder zagen zoals de Porsche 804 en de Porsche 550 Spyder met een gigantische spoiler net boven de piloot. Uiteraard was dit niet alles, we konden ook genieten van enkele Porsche 962 met oa Derek Bell aan het stuur en ook de allereerste Porsche 356 met chassisnummer 001 was present. De Porsche 917K was er oa in Gulf outfit, wat vinden jullie trouwens het mooiste? de Gulf kleuren of Martini striping? Het hoogtepunt was natuurlijk het Porsche moment, dit vond iedere dag plaats kort na de middag en werd afgesloten met muziek en vuurwerk. De auto’s werden vooral bestuurd door bekende piloten die toch meestal wel een link naar Porsche of één van de zustermerken te maken hadden. Zo zagen we Derek Bell, Magnus Walker, Tom Kristensen, Brendon Hartley, Jochen Mass, Walter Röhrl en nog vele anderen.

Maar het was niet alleen Porsche die 70 kaarsjes mocht uitblazen, ook Lotus is opgericht in 1948 en vierden dus ook hun 70é verjaardag. Het was naar ons gevoel wat minder opvallend dan Porsche maar dat neemt niet weg dat Lotus met een aantal prachtige en unieke stukken aan de Hillclimb verscheen. Lotus heeft trouwens net als Porsche een erg lange race geschiedenis met dat verschil dat Porsche slechts een korte uitstap maakte naar de F1 en dat Lotus daar heel wat succes wist te vergaren. Lotus is opgericht in 1948 door Colin Chapman en Colin Dare, één van de filosofieën van Chapman was dat gewicht vijand nummer één was in de auto-industrie. Dus maakte hij vooral compacte en erg lichte auto’s, deze waren hierdoor erg snel en wendbaar. Met Team Lotus boekte Lotus in 1963 hun eerste F1 constructeurstitel met Jim Clark aan het stuur, er zouden er nog heel wat volgen. We vonden een mooi filmpje over de geschiedenis van Lotus dat je HIER kan terugvinden en de moeite is om even te bekijken.

Voor mij is de Lotus-Pratt & Whitney 56’STP Special’ in ieder geval één van de meest speciale en iedere keer ik die zie kan ik er moeilijk aan voorbij. De Lotus 56 is namelijk één van de weinige auto’s die aangedreven worden door een gas turbine. Deze kleine ST6 vliegtuigmotor drijft trouwens de 4 wielen aan. In het verleden heeft de Lotus 56 tweemaal deelgenomen aan de Indy 500 en is in 1971 zelfs ingeschreven in de F1. Helaas is geen enkele van deze races ooit gewonnen door de Lotus 56, dit had vooral met uitval te maken want tijdens de Indy 500 in 1968 reed de 56 op kop tot hij 7 ronden voor de finish stuk ging. Er zijn er ooit 4 van gebouwd waarvan er zeker ééntje is gecrasht en verdwenen, dat we deze bijzondere auto al meermaals in actie konden zien is dus een privilege.

Terry Grant, zegt het u iets? wel hij is een vast waarde tijdens het FOS wanneer er bvb een rode vlag is vanwege een crash of een ander oponthoud. Hij vult dan de gaatjes op met diverse stunts en hij is daar echt meesterlijk in. Hij beheerst zijn auto’s echt perfect en heeft bovendien een hoog entertainers gehalte. Maar Terry Grant heeft blijkbaar nog wel wat pijlen op zijn boog, zo heeft hij dit jaar het wereldrecord op twee wielen rijden verbeterd. Hij moest hiervoor in minder dan 2 minuten 55 seconden de hillclimb kunnen uitvoeren. En ja hoor het is hem gelukt dit jaar. Je kan zijn volledige traject HIER zien.

Dit jaar was er ook een optreden van een Rocketman, wellicht een fantasie van velen om te kunnen vliegen zonder hiervoor in een toestel te moeten plaatsnemen. Het JB11 Jetpack is zowat het eerste Jetpack dat de strenge certificeringen zal doorstaan. Met de JB11 zal het mogelijk zijn om snelheden tot 200 mijl p/u en hoogtes tot 10000 voet te halen. Dit dankzij 6 turbojet motoren die op gewone kerosine of zelfs diesel draaien en met de kleine tank 12 minuten vlucht mogelijk maken. Het hele pak weegt 50 kg en komt op de rug van de piloot te hangen waardoor deze verticaal kan opstijgen en landen. Piloot en Co oprichter David Mayman heeft er elke dag meermaals mee gevlogen en trok enorm veel aandacht. Het toestel is tijdens de CES in januari dit jaar voor het eerst voorgesteld en maakte nu tijdens het FOS zijn Europese première. Wij waren getuige en zagen dat het goed vooruit ging. Enkele minpuntjes, het ding maakte behoorlijk veel lawaai, stonk verschrikkelijk en wellicht mag je er niet mee binnen in een LEZ…

Vorig jaar voor het eerst gezien maar wegens tijdsgebrek niet bezocht, dit jaar stond het Future Lab wel op de planning om te bezoeken. Aangezien dit niet echt Joris zijn ding is trokken ikzelf en Loïc er naartoe. In alle eerlijkheid viel het een beetje tegen, je zag binnen een beetje een afspiegeling van wat we buiten eerder al live zagen. Zo kon je daar het JB11 raketpak bekijken of een virtueel ritje maken met de Roboracer (hebben we niet gedaan maar zou wel indrukwekkend geweest zijn). Er was ook een maquette van een Marsstation enkele robots en op tal van plaatsen kon je via VR brillen plaats nemen in bvb een F1 auto en er een virtueel toertje mee gaan maken. Het bezoekje was eerder kort en we waren blij dat we terug echte motoren hoorden brullen. Niet dat ik tegen deze evoluties ben hé maar op één of andere manier heb ik het gevoel dat je daarvoor niet naar het ‘Festival of Speed’ komt.

Nu ik hierboven toch al de Roboracer aanhaalde wil ik er wel even dieper op ingaan. Elk jaar opnieuw zien we een toename van elektrisch aangedreven voertuigen. Dit jaar waren er enkele premières want zo zou de Roboracer de eerste auto ooit zijn die compleet autonoom de Hillclimb zou afleggen. Dit dankzij tal van camera’s, sensoren en wellicht een beest van een computer. Hij heeft elke dag zijn ritjes netjes afgelegd en is niet gecrasht. Siemens had een oude Ford Mustang omgebouwd tot een zelfrijdende auto. Deze Mustang van 1965 ombouwen bleek een hele uitdaging vooral omdat men oude mechaniek moest gaan sturen met geavanceerde electronica. Het project bleek geslaagd want ook deze Mustang hebben we de nodige Hillclimbs zien doen.

In de categorie ‘Elektrisch’ was natuurlijk ook de VW I.D. R Pikes Peak een belangrijke aanwezige. Deze 100% elektrisch aangedreven VW bestuurd door Romain Dumas heeft namelijk net het record verbroken in de gelijknamige race. Het vorige record stond op Sebatian Loeb met een Peugeot 208 T16 die het traject aflegde in 8.13,878 minuut. De VW I.D. R Pikes Peak verpulverde het record met een tijd van 7.57,148 minuut dus maar liefst dik 16 seconden sneller! Je kan hieronder trouwens een filmpje zien over de voorbereidingen voor de Pikes Peak hillclimb.

Het werd niet met zoveel woorden aangekondigd maar tijdens het Festival of Speed zou er zeker een gooi worden gedaan naar het huidig Hillclimb record dat in 1999 is neergezet door Nick Heidfeld met een McLaren MP4/13 formule 1 auto. Nick Heidfeld zette een tijd neer van 41,6 seconden. Romain Dumas klokte af op 43,86 seconden en zette daarmee de snelste tijd neer ooit gereden met een elektrisch aangedreven auto. Het zal een kwestie van tijd zijn en dan zal ook het record van Heidfeld sneuvelen vrees ik.

Catch my Drift zou de slogan worden dit jaar, na enkele dagen begrepen we helemaal waarom. En als het over driften gaat dan hoort ‘Mad’ Mike Whiddett’s er uiteraard ook weer bij. Hij trakteerde zijn publiek op spektakel en massa’s rook. De drifters waren met zes in totaal waarvan er ons vijf totaal onverwacht trakteerden op een rondedans in het assembly area. Eerder toevallig kon ik dit vastleggen met de iPhone.

De andere namen waren James Deane, Dean Karnage, Steve Biagioni, Vaughn Gittin Jr en Chris Forsberg’s die met een ruim 1000pk sterke Nissan 370Z het mooie weer kwam maken.

Had ik al gemeld dat er enkele verjaardagen werden gevierd? Zo mocht ook Lola 60 kaarsjes uitblazen. Lola is in 1958 opgericht door Eric Broadley en heeft eigenlijk uitsluitend race auto’s gebouwd. En dit op een erg succesvolle manier want de overwinningen bleven niet uit, zo won John Surtees in 1966 met een Lola T70 het allereerste Can-Am kampioenschap. Lola was geen motorenbouwer en dikwijls werden auto’s rond een motor gebouwd. Zo ook met de Honda RA301 die ook wel eens de Hondola werd genoemd, Jenson Button was dit weekeind de gelukkige die hiermee mocht rondrijden. Je kan eigenlijk geen enkele categorie noemen waar Lola geen auto’s voor heeft gebouwd, dit gaat van sportauto’s tot formule 1 en zowat alles wat er tussen zit. Meer weten? bezoek dan zeker de website van Lola die je HIER kan terugvinden. De belangrijkste Lola’s die we hebben gezien som ik hier even op. De eerder besproken T70, de Lola-Ford T90, de Lola-Cosworth T370, de Lola-Chevrolet T400 maar ook de Lola T92/10 Group C sportauto enz…

We maakten dit jaar ook een uitstap naar de rally stage, deze ligt aan het eind van de Hillclimb en is een stevige wandeling. Het laatste stuk loop je door de bossen en hoor je de rallyauto’s al passeren. Ook hier was een groot deelnemersveld en qua spektakel kan dit ook wel tellen hoor! Dankzij de kurkdroge ondergrond vloog het stof je wel om de oren. Als je echter auto’s letterlijk van de grond wil zien gaan dan is dit de place to be. Als extraatje verzamelen hier ook alle auto’s na hun hillclimb alvorens weer naar beneden te rijden.

Ook motoren komen ieder jaar uitvoerig aan bod. En ook hier zijn meerdere categorieën vertegenwoordigd. Zo zagen we de Classic Racing Motorcycles, de Modern Racing Motor Cycles, de American Flat Track en was er een ode aan dertig jaar Superbikes. Dus ook liefhebbers van motoren kunnen hier hun hartje ophalen.

Elk jaar is er ook een ‘First Glance’ moment. Tijdens dit moment zie je een aantal auto’s tijdens hun eerste optreden op Engelse bodem. Dit jaar waren de meest opvallende oa de Aston Martin Cygnet V8, de Bentley Bentayga Pikes Peak, de BMW 8 series coupé, de Ford Mustang Bullitt, de Lamborghini Urus, de Polestar 1, de Rolls-Royce Cullinan en de Toyota A90.

Ook de Michelin Supercar run is steeds de moeite al was het maar vanwege het erg exclusieve karakter. Je ziet hier namelijk zoveel extreem exclusieve auto’s samen dat je op den duur denkt dat het bijna de norm is. Als je echter even naar de prijzen kijkt kom je al snel weer op beide voeten terecht. We sommen er enkele voor je op. Zo zagen we een Apollo Intensa Emozione (2,3milj), een Aston Martin DBS Superleggera (0,3milj), een Brabham BT62 (1,35milj), een Ferrari 812 Superfast (0,3milj), een Ferrari FXX K Evo (4milj), een Italdesign Zeruono (1,7milj), een Koenigsegg Agera RSN en een Koenigsegg Regera (beiden meer dan 2milj), een Lamborghini Centenario roadster (1,75milj), een Pagani Zonda HP Barchetta (15milj) en hiermee ook de duurste productie-auto ooit! (foto vindt je in de fotogallerij hieronder)een McLaren Senna (0,85milj), een Nio EP9 (1,4milj), een Pagani Huayra Roadster (3milj) en we sluiten af met een W motors Fenyr Supersport (1,2milj). Eigenlijk gaat dit lijstje nog een eind door maar het geeft je wel an een mooi idee over wat er zoal bij elkaar staat.

Net zoals de voorbije jaren komen ook de Red Arrows hun kunstjes tonen, bijna iedere dag kwamen ze overgevlogen met het nodige spektakel. Als je die mannen bezig ziet dan kan je bijna niet anders dan er bewondering voor hebben.

We willen dit verslag afsluiten met de randanimatie, want ook dit neemt een behoorlijke oppervlakte in beslag. Het gaat dan hier van tentjes met automemorabilia, boeken, kledij, auto onderdelen enz… Maar ook op de standen vindt je het nodige vermaak, dat kan gaan van wedstrijdjes op koersfietsen naar fotomomenten waarbij het lijkt alsof je op een moto door de bochten scheurt. Bij Mini kon je zelfs je haar laten doen. Er is echt voor elk wat wils en het kan dan ook geen probleem zijn om hier een heel weekeind te vullen. Het tweede jaar op rij is Mont-Blanc time-keeper bij het Festival of Speed. In de paardenstallen bij BMW stonden ze ook nu weer met een prachtige stand. Ter ere van het FOS hebben ze een nieuwe Timewalker uitgebracht, smaak en kleur zijn persoonlijk maar mijn smaak is het zeker wel ;-).

Na een vermoeiende en warme editie konden we tevreden huiswaarts keren. We proberen volgende editie zeker terug paraat te zijn en als we een goede tip mogen geven kunnen we alleen maar voorstellen om ook eens te gaan. Je kan in ieder geval nu al een ticket allert instellen via DEZE link.