Dat er dit jaar in Le Mans een feestje was naar aanleiding van hun 100 jarige verjaardag had u ondertussen al lang begrepen na ons verslag van Rétromobile. Niet gelezen? Hier kan u daarover alle info vinden.

We zijn momenteel in “24 uren van Le Mans” modus en een reeks die sterk aan de mythe heeft bijgedragen zijn de Groep C auto’s uit de periode tussen 1982 en 1993.

Het begon in 1982 met een dominantie van Porsche die tot in 1987 zou duren. Daarna kwam Tom Walkinshaw, met zijn TWR Jaguar’s, twee keer winnen ( 1988 en 1990 ). In 1989 was de overwinning voor Sauber-Mercedes en twee jaar later waren ze ook op weg naar winst tot hun V8 motor brak. Mazda mocht, tegen alle verwachtingen in, als eerste Japanse constructeur plaats nemen op de hoogste trede van het podium van de editie 1991. De Groep C periode werd afgesloten met een dubbel voor Peugeot in 1992 en 1993. Eind 93 werd er, jammer genoeg, wegens gebrek aan belangstelling van de constructeurs een streep getrokken onder deze topperiode in het endurance racen.

Gelukkig kunnen we deze mooie momenten opnieuw beleven in het historische groep C kampioenschap dat door Peter Auto georganiseerd wordt. Jammer genoeg moesten we sinds 2019 vaststellen dat de startvelden elk jaar een beetje kleiner werden. Het is uiteraard niet echt eenvoudig en goedkoop om deze monsters in wedstrijdverband in te zetten. Toch waren we zeer blij na het zien van de Groep C deelnemerslijst voor Spa-Classic. Na verschillende zwakkere jaren stonden er toch rond de 35 auto’s op, wat meer dan een verdubbeling was tegenover de wedstrijd van vorig jaar. We overlopen de mooiste exemplaren.

SAUBER MERCEDES

We zagen enkele nieuwe deelnemers en meerdere terugkomers die we toch al een poos niet meer hadden gezien zoals deze ex Michael Schumacher Sauber Mercedes C11. Had het misschien te maken met de voorbereiding op de  Le Mans Classic eeuweditie? Zou zeker kunnen want deze Groep C’s rijden in het voorprogramma.

PORSCHE

De meeste deelnemende auto’s komen van bij Porsche en Jaguar. Porsche leverde met de 956 en 962 een dominante groep C auto in de beginjaren van de reeks. Het begon allemaal met de 956 in 1982. Bij de eerste Le Mans deelname stonden er enkel Rothmans Porsche piloten op het podium. De concurrentie van Ford, Nimrod, Rondeau, March en Lancia wist meteen hoe laat het was. Op Lancia na verlieten ze allen het strijdperk. Vanaf 1983 leverde Porsche dan ook nog klantenauto’s aan privé teams die dikwijls de fabrieksauto’s kwamen beconcurreren.

Een van deze prive-auto’s is deze Kremer Kenwood 956 LH van 1983. Het is  de enige 956 in het startveld en ook de enige die van een “Lang Heck of LH” is voorzien. LH wil hier zeggen een verlengde en meer aerodynamische motorkap die speciaal ontwikkeld werd voor de lange rechte lijn in Le Mans.

In 1983 nemen vader en zoon Mario en Michael Andretti plaats in deze Kremer Porsche. Ze worden bijgestaan door Philippe Alliot en rijden samen naar een mooie derde plaats in het klassement.

Kremer was niet enkel met deze Kenwood van de partij maar ook een 962 C van 1990 en een 962 CK6 Leyton House van 1989.

Deze CK6 is een aangepaste versie van Kremer op basis van de Porsche 962.

Van uit de stal van Richard Loyd was er deze roze Japanse 962 C van 1990.

Uit de laatste jaren van de 962 vonden we ook twee Joest exemplaren. Een Fat/Brumos IMSA versie van 1989.

En een Blaupunkt exemplaar uit het WK.

Van Joest concurrent Brun kwam dan deze Hydro Aluminium geel/blauwe 962C.

Maar ook een Porsche deelnemer uit het “Verre Oosten” met deze From A Porsche 962 C uit het Japanse kampioenschap van 1990.

BRUN

Na zijn Porsche periode bouwde het team van Walter Brun zijn eigen groep C auto die C 91 als naam kreeg. Een carbon monocoque werd voorzien van een oudere Judd V8 motor met 3,5 liter inhoud. Deze C 91 was niet echt een succes. Vier wedstrijden werden ermee betwist en vier keer was er een opgave. Deze toch wel vrij mooie Brun groep C werd onlangs volledig gerestaureerd en verscheen op Spa Classic op vrijdag voor de kwalificaties.

TWR JAGUAR

 Bij Jaguar vonden we vijf prachtige exemplaren. Vier hiervan in de legendarische Silk Cut uitvoering met één XJR8 en drie XJR9 versies. Over deze Jaguar’s kan u hier mee info vinden.

In aangehaalde artikel komt ook de XJR 11 ter sprake. Op Spa Classic zagen we voor de eerste maal een IMSA XJR 10 Castrol versie, de Amerikaanse tegenhanger van de XJR 11. Het was ook de eerste keer dat we een Jaguar in Castrol uitvoering op Spa zagen rijden. Het grote verschil zit hem in de gebruikte motor. In plaats van een traditionele V12 is  deze voorzien van een V6 turbo.

Naast de specifieke Castrol uitvoering had deze XJR 10 nog een verrassing: aan het stuur zat ene Zak Brown, de CEO van Mclaren. Deze Jaguar behoort tot de collectie van Zak. Een vrij F1 weekend bood hem de mogelijkheid om deel te nemen aan Spa Classic.

ASTON MARTIN

Nog een leuke verschijning met de Aston Martin AMR 1 van 1989. Eén van de vier ooit gebouwde exemplaren nam deel aan Spa Classic. Voor het seizoen 1989 besliste Aston Martin om in samenwerking met Ray Mallock en de Ecurie Ecosse tot deelname aan het WK. De AMR 1 werd hiervoor ontworpen en voorzien van een V8 5,3 liter motor afkomstig van de Aston Martin Virage. Een succesverhaal wordt het niet. De Aston kan geen vuist vormen tegenover Porsche, Jaguar en Sauber Mercedes. Een elfde plaats in Le Mans is enkel mogelijk door regelmaat want de AMR 1 is niet snel genoeg en dit is ook vandaag nog altijd het geval. Maar het is wel een unieke auto.

Op het eind van het jaar wordt de stekker dan ook uit het programma getrokken.

NISSAN

Op vrijdag zagen we ook een IMSA Momo Nissan NPT 90 van 1991. Hij verscheen op zaterdagmorgen nog voor de kwalificaties maar voor de wedstrijden zagen we hem niet meer terug. Er is duidelijk nog wel wat werk aan deze Nissan.

PEUGEOT EN LOLA V10

Uit de laatste jaren van het Groep C kampioenschap vonden we ook twee “lawaaimakers” met een V10 atmosferische motor.

De Peugeot 905 Evo 1 van 1992 zagen we opnieuw enkel op vrijdag rondrijden maar wat een geluid!

Dit geldt ook voor de Lola T92/10 van 1992 die voorzien is van een Judd V10. Vele autosportfans denken vandaag nog altijd weemoedig terug aan de periode van de Formule 1 en hun V10 motoren die 17/18 tot 19.000  toeren draaiden. Sommige van deze motoren werden ook gebruikt in de laatste Groep C auto’s zoals de Peugeot V10 motor.

C2

Zoals het tegenwoordig nog altijd het geval is met de LMP2 bestond er ook in de Groep C periode een kleinere categorie. Deze C2 reeks was vooral bestemd voor de kleinere privé teams.

Met iets kleinere auto’s en atmosferische motoren waren de rijkosten dan ook een pak lager dan in de grote klasse.

De meest voorkomende merken in C2 waren Spice en Tiga. Beide waren ook met meerdere exemplaren aanwezig op Spa-Classic.

Al dit moois verscheen vrijdag op de baan voor de kwalificatieritten. En zoals het dikwijls het geval is bij klassieke wedstrijden rijden er dan de meeste auto’s rond. De pas gerestaureerde Brunn C91 zien we, niettegenstaande een prachtige zesde kwalificatietijd, later niet meer terug.

Ook de Momo Nissan NPT 90 stond duidelijk nog niet op punt en doet ruim een halve minuut meer over een rondje Spa dan de snelsten. De rode Nissan zal ook niet deelnemen aan de wedstrijden.

De Blaupunt Joest Porsche is overduidelijk de snelste van de bende en rijdt zelfs 5 seconden sneller dan de Sauber Mercedes C11 die net voor de TWR Silk Cut Jaguar XJR 9 kan blijven. Nu véél maakt  dat eigenlijk allemaal niet uit. Het voornaamste is om deze mooie auto’s te zien rondrijden.

Maar daar trekken sommige piloten zich toch weinig van aan als we zien dat de Mercedes C11 toch een topsnelheid haalt, op de rechte lijn van Kemmel, van net geen 270 km per uur en is hiermee toch 12 km sneller dan de tweede Jaguar XJR 9. De snelste C2 haalt een top van 213 km per uur.

De eerste wedstrijd werd op zaterdagnamiddag gereden en na een volledige zonnige dag begon het in de opwarmronde  te druppelen. Dit werd gevolgd door een hevige regenbui na de start en zo kregen we een spannende en mooie wedstrijd. Ralf Kelleners ( Blaupunkt Porsche ) die vanop de pole was vertrokken en David Hart ( Lola T92/10 ) komen al snel de pits ingereden voor regenbanden. Andere dapperen blijven dan weer op de baan en hopen op betere omstandigheden. Op een groot circuit als Francorchamps is het uiteraard ook niet op elk deel even nat. Het is best mogelijk dat er naast de natte delen ook een aantal drogere zijn. En dat was duidelijk te merken in de rondetijden. Héél groot waren de  verschillen niet tussen de auto’s op regen- of droogweerbanden.

Deze twee beginnen aan een inhaalrace en het is vooral Hart die met zijn atmosferische Lola rond de vijf seconden sneller rijdt dan de concurrentie. Hij werkt zich helemaal naar voor maar moet vier ronden voor het einde opgeven na een misgelopen remmanoeuvre in de busstop. De Blaupunkt Porsche is minder in zijn sas in deze omstandigheden en geraakt slechts tot op de vierde positie.

Ondertussen zijn we de Jaguar van Zak Brown kwijt geraakt door een los gekomen motorkap.

Vooraan is er een mooie strijd tussen de Sauber Mercedes, de Loyd Porsche en de Silk Cut Jaguars. In de wisselende omstandigheden is het de Loyd Porsche 962 van Philip Kadoorie die zich toch kan afzetten en de wedstrijd winnend afsluit. Een kleine halve minuut later is het de Sauber Mercedes C11 van Kriton Lendoudis die tweede wordt net voor de Jaguar XJR8 van Richard Meins.

Op zondag zien we de nog twintig overgebleven auto’s strijden in zonnige en droge omstandigheden. Een totaal verschillend decor tegenover de zaterdagwedstrijd. De tijdsverschillen zijn dit keer véél kleiner maar een echt spannende wedstrijd is het niet.

De Sauber Mercedes C11 van Lendoudis is deze keer een maatje te sterk voor de concurrentie en wint met 16 seconden voorsprong op de Lola T92 van Hart. De Blaupunkt Porsche, nochtans de snelste auto van het weekend, wordt derde op 34 seconden. De co-piloot/eigenaar beschikt duidelijk niet over de zelfde kwaliteiten als Ralf Kelleners.

Philippe Scemama kan met zijn Leyton House Kremer Porsche net voor een ganse meute TWR Jaguars als vierde eindigen. Deze laatsten reden bijna gans de wedstrijd bij mekaar en dat was echt prachtig om te zien. Zestien auto’s bereikten de finish en dat wil zeggen dat meer dan de helft van het oorspronkelijke startveld ondertussen verdwenen was. En dat is natuurlijk jammer.

Dus als je ze allemaal wil zien moet je gewoon op vrijdag gaan kijken en dit geldt voor elke klassieke wedstrijd. En deze Groep C auto’s, met hun Le Mans geschiedenis, zijn dat zeker meer dan waard.

Volgende afspraak: Le Mans Classic op 1 juli.