17-02-23 De Klinge – Hamburg (Duitsland) 623km
Vertrek vanuit De Klinge richting Villa Vip te Zele, zij zijn één van de goede doelen waar Team Gonzo voor rijdt. Er is op voorhand besloten om deze trip samen te rijden.
Het is fijn met extra gezelschap en tegelijkertijd geruststellend mochten we eens iets voor hebben. Van Zele gaat het richting Hamburg waar de rally collectief zal starten. De Baltic Sea Circle Winter Rally is volgens de organisatie de meest noordelijke rally ter wereld.
Aan de start konden we kennis maken met 117 teams waarvan acht Belgische. Uiteraard klikte het direct met Kurt & Sybil van team Disco Wilma. Zij rijden de trip met een Land Rover Discovery. Ook met Louis & Lieze was het aangenaam kennismaken. Ze rijden de trip met een Toyota Hilux en nemen een Amerikaanse Akita mee die luistert naar de naam Wilma.
18-02-23: Hamburg – Østerlen regio (Zweden) 588km
Zaterdag in Hamburg opgestaan met regen. We hadden een déjà vu gevoel met vorig jaar toen we de start bijwoonden. Hier kan je even kijken naar de rally van vorig jaar. Bij de check-in ontvingen we onze armbandjes en het roadbook.
Geen roadbook met bolletje-pijl zoals bij vele rally’s. Neen, gewoon indicaties in welke regio je het beste kan vertoeven om de dag later weer te kunnen vertrekken. Het roadbook beschrijft ook wat er onderweg eventueel de moeite is om even voor te stoppen. En uiteraard staan er ook de dagelijkse proeven in vermeld.
Er was ruim tijd om nog te gaan kijken bij de andere teams. Er zaten er wel een paar bij waar de uitdaging volgens ons wel een stuk groter was dan met Big George. Zo reed er een Nederlands team mee met een DAF’je … ook een oude MG, een Volvo Amazon van 1967 en nog tal van andere oldtimers waren van de partij. Ons respect is eindeloos groot!
Uiteraard zitten er ook een aantal minder straffe teams bij die gewoon met nieuwe auto’s reden. Ok, ieder zijn ding maar er mag toch wel iets van uitdaging aan zitten vonden wij.
De start van de rally was rond de middag op de vismarkt in Hamburg waar iedere auto over het startpodium passeerde om zo officieel de trip te starten. Uiteraard ook Big George, onze Range Rover van 2004 met ruim 350.000km op de teller.
Dag één van de rally waren ineens drie landen, start in Duitsland dan door Denemarken om te eindigen in Ystad Zweden.
Er zijn verschillende manieren om daar te geraken, zo kan je perfect met de boot overzetten. Wij verkozen om via de Storebaelt brug tussen de eilanden Funen en Seeland en de Oresundbrug tussen Kopenhagen en Malmö te rijden.
Impressionante bruggen waar we dan ook even voor stopten om enkele foto’s te nemen.
De Superlative Adventure organisatie koppelt steeds dagtaken aan hun rally’s. De Duitse teams gaan hier meestal écht in op. Wij hebben de meeste van de uitdagingen gelaten voor wat ze waren en geprobeerd om die tijd te gebruiken om even op adem te komen tijdens het eten.
We eindigden onze dag in Ystad waar we onze eerste avond in Zweden al echt verwend werden in een Japans restaurant dat heerlijke gerechten serveerde.
19-02-2023: Østerlen regio – Uppsala regio 705km
Dit zou de eerste volle rallydag worden. We hadden geslapen in een B&B waar we konden genieten van een goed ontbijt. Naderhand bleken we te zijn opgelicht door onze Zweedse host. De man wilde uitsluitend betaald worden in cash en bleek gewoon het dubbele te hebben aangerekend ☹. Misschien per ongeluk maar toch …
De trip vandaag passeerde o.a. langs Kristianstad en een ontelbaar aantal meren waaronder ook het Vättern meer dat het op één na grootste meer van Zweden is (foto boven).
De taak van de dag is het vinden en bezoeken van een uniek autokerkhof op het Kyrkö veen in Ryd. Gelegen in het midden van een bos is dit autokerkhof wel het laatste wat je zou verwachten.
Het autokerkhof was eigendom van Åke Danielsson (1914 – 2000). Er zouden in totaal een 150 tal auto’s liggen te vergaan. Want dat is wat hier gebeurt, de veengrond slorpt langzaam de talrijke auto’s op.
We vinden hier o.a. een VW Kever, een Ford Taunus, Opel Cadet, Volvo PV, een Citroën 2CV en vele andere auto’s die quasi onherkenbaar zijn geworden.
De legende gaat dat de eerste tourbus van Abba uit 1974 hier ook zou rusten. We hebben de bus gevonden maar het zal wel een raadsel blijven of hij echt ooit van Abba is geweest.
Het terrein is altijd toegankelijk maar neem waterdicht schoeisel mee want de ondergrond is zompig en staat vol plassen.
20-02-2023: Uppsala regio – Vilhelmina regio 590km
Volgens het roadbook zouden vooral de eerste dagen zwaar worden wat het aantal kilometers betreft. Het advies om vroeg op te staan volgden we dan ook netjes op. Het doel was om vandaag Lapland te bereiken. De route loopt door oneindige dennenbossen afgewisseld met uitgestrekte dichtgevroren en besneeuwde meren.
Intussen rijden we al twee dagen over besneeuwde wegen bij temperaturen tussen de -7° en -16°C. De Zweden steken ons regelmatig vlot voorbij ook al rijden we zelf 80 à 100km/u. Toen we uitstapten was het zo glad op de weg dat we bijna collectief onderuit gleden.
De weinige schuivers die we maakten waren vooral op de ronde punten omdat je daar eerder kort moet afdraaien en weer accelereren. Maar al bij al viel het bij ons en team Gonzo heel goed mee.
We reden door Borgvattnet richting Strömsund waar de grootste berenpopulatie van bruine beren ter wereld leeft. Wij hebben er helaas geen gespot, winterslaap zeker? Een paar hertjes hebben we wel gezien.
We vonden een leuk restaurantje in Junsele waar we o.a. heerlijke kabeljauw konden eten. Het bleek tevens een hotelletje te zijn waar Kurt & Sybil zouden overnachten.
Na het eten was het al donker maar toen we het bord ‘Lapland’ passeerden stopten we toch even voor een foto. Gelukkig moesten we maar een half uurtje meer rijden om bij onze slaapplaats te geraken.
In de noordelijke regio is het in deze periode nog vrij vroeg donker dus rond 17 uur was het meeste daglicht verdwenen en gingen we de nacht in.
We overnachten in een klein maar heerlijk warm vissershuisje in Asele op een 70km van Vilhelmina.
21-02-2023: Vilhelmina – Bodø regio (Noorwegen) 687km
Volgens het roadbook kunnen we vandaag racen op een ijscircuit. Aangezien zowel wij als team Gonzo niet echt over een sportieve auto beschikken besloten we hiervoor te passen. We hadden ook op voorhand afgesproken zoveel mogelijk tijd op de Lofoten door te willen brengen. Bovendien moesten we meer dan 650 km afleggen vandaag.
We reden dan ook zo snel mogelijk door richting Bodø om daar in de late namiddag de overzet richting de Lofoten te nemen. Er is een boot om 16.45 uur en de volgende vaart pas uit om 01.45 uur waardoor je dan maar midden in de nacht op je bestemming aankomt.
Vandaag was ook de dag van de schuifpartijen. Zo zagen we in de WhatsApp groep regelmatig foto’s verschijnen van deelnemers die op één of andere manier toch van de weg waren geraakt. Gelukkig meestal zonder veel erg. We denken dat het voor de meesten een wake-up call was om misschien iets voorzichtiger te zijn. De daaropvolgende dagen waren de wegen niet beter maar er waren toch minder meldingen van schuivers.
De foto hierboven is genomen bij een spoorwegovergang. Het spoorweghuisje viel me op en ik wilde per se een foto nemen. Toen we uitstapten moesten we ons vasthouden aan de deur van de auto of we zaten met z’n allen op ons achterwerk, zo glad was die baan.
Het is dan dat je toch even het belang van goede banden beseft. Dus een dikke merci aan Wim van EW Bandenservice te Stekene!
Eens we Zweden verlieten en een tunnel doorreden veranderde het landschap ingrijpend. Het leek wel of de helft van de sneeuw was verdwenen. Niet dat alles weg was hé zoals je hierboven wel kan zien.
Vanaf nu werd het landschap ook opvallend ruwer.
Ik sprak al eerder over de dagelijkse proeven die de organisatie vraagt om te doen. Vandaag was een eerder uitdagende. Zo was het de bedoeling een blikje Surströmming te kopen, te openen ‘in’ je auto en er dan 200 km verder mee te rijden.
We zijn effectief op zoek gegaan naar het befaamde blikje gefermenteerde vis maar helaas nergens gevonden. De reden bleek volgens de verschillende verkopers dat de vangst van die specifieke haring de laatste jaren tegenvalt waardoor het aanbod erg beperkt is. En dat vinden we eigenlijk jammer want ook al zouden we het niet hebben geopend in de auto we wilden deze Zweedse delicatesse echt wel proeven. Dus heb jij zo’n blikje liggen, laat het ons weten en we kopen het over.
22-02-2023: Lofoten – Narvik regio 370km
Wakker worden op de Lofoten is zoals in ‘de boekskes’, adembenemend mooi. We huurden een huisje via Airbnb dat pal aan het water was gelegen. ’s Avonds nog een sauna genomen want in veel van die huisjes is dat gewoon aanwezig. Toen we ontwaakten werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht. Na een verkwikkend ontbijt namen we de tijd om de omgeving op te snuiven. Even gevlogen met de drone om toch wat beeldjes met een andere invalshoek te maken en dan terug alles inpakken want ook vandaag stond er een stevige rit op de planning.
Vlot rijden over de Lofoten is eerder moeilijk. Niet omdat de wegen slecht zijn maar na iedere bocht zie je wel weer iets waarvoor je wil stoppen en uitstappen, zo mooi is het daar!
Wat er voor mij zeker op het plan stond was een bezoek aan Hennigsvær. Hier waren verschillende redenen voor. Zo is Hennigsvær één van de oudere dorpjes op de Lofoten, de eerste bewoning was al een feit in 1556. Maar ook de pittoreske haven en vooral het meest noordelijk gelegen voetbalveld intrigeerde me om een foto van te nemen met de drone. Die opname was toch eerder spannend want er stond een heel sterke wind. Het resultaat ziet u hierboven.
Ook specifiek voor de Lofoten zijn de vele visdrogerijen. De houten staketsels worden gebruikt om kabeljauw of COD zoals ze het hier noemen te drogen. De vis wordt ontdaan van kop en ingewanden en per twee aan de staart samengebonden met een touw. Dan worden ze met de hand over horizontaal geplaatste stokken gehangen om zo gedurende ongeveer drie maanden te drogen in openlucht. Gedurende deze periode verliest de vis 80% van zijn gewicht. De vis wordt beenhard en moet voor consumptie ‘gebeukt’ worden. Het beuken is het bewerken met een houten hamer waardoor de vezels terug vocht kunnen opnemen.
Op de Lofoten passeerden we ook regelmatig zalmfarms. De ringen die je hierboven ziet bevatten elk duizenden vissen die weliswaar in natuurlijke waters zitten maar dan wel opgesloten en kunstmatig gevoed. Een fish farm zoals ze meestal worden genoemd, zorgt dan wel voor werkgelegenheid maar de kwaliteit gaat er niet mee op vooruit. Zoals in veel gevallen weegt ook hier het financiële gewin zwaarder dan wat dan ook.
De Noorse zalmindustrie zorgt namelijk voor een jaarlijkse omzet van om en bij de 8 miljard euro en daar moet al eens iets voor wijken. Zo zijn er veel tegenstaanders die o.a. beweren dat er erg veel van de gekweekte vis is geïnfecteerd door parasieten. Het is niet aan ons om de moraalridder te gaan uithangen maar we hebben wel erg veel van deze fish farms gezien wat je wel eens aan het denken zet de volgende keer als je zo een lekkere moot zalm verorbert.
23-02-2023: Narvik regio – Tromsø regio – Rotsund 356km
Na een overnachting in een Hytte met uitzicht op het Ofotfjord ging het richting Tromsø. We hadden afgesproken de nodige tijd te nemen in Tromsø maar als het mogelijk was toch nog een eind door te rijden na het stadsbezoek.
Tromsø is de grootste stad in Scandinavië boven de poolcirkel en telt ongeveer 65.000 inwoners. We kwamen rond de middag aan in de stad en na het vinden van een parkeerplaats konden we op verkenning. Er was vrij zware sneeuwval wat eerder aparte beelden opleverde. De foto hierboven toont aan dat ook de Noren niet altijd vrolijk worden van sneeuw.
In het roadbook was sprake over de bibliotheek van Tromsø. Het open gebouw zou één van de mooiste bibliotheken zijn in Noorwegen. Het oordeel hierover laten we vooral aan jezelf over.
Een tweede item in het roadbook was het Polar Museum. In het verleden was Tromsø één van de belangrijkste plaatsen waar de expedities naar de Noordpool vertrokken. De stad heeft hier een museum aan gewijd dus leek ons een bezoek onvermijdelijk.
Dit mooi ingerichte museum neemt je mee met de eerste poolreizigers. Het toont ook aan dat het niet echt voor watjes was. Het wellicht heel harde bestaan van de visserij en de jacht op zeehonden wordt uitvoerig in beeld gebracht.
Ook kleding en gebruiksvoorwerpen passeren de revue. Als je ziet met welke beperkte en primitieve middelen deze ontdekkingsreizigers hun tochten ondernamen, dwingt dit toch het nodige respect af.
Onder het mom ‘koffie kan altijd’ stopten we in een hippe koffiebar in centrum Tromsø. De koffie én het gebak lieten zich smaken.
Na nog een korte stop in een shop waar een opgezette eland stond (dat is helaas het dichtste dat we erbij zijn geraakt) trokken we verder naar onze slaapplaats. We hadden een huis gehuurd via Airbnb in de buurt van Rotsund.
Het zou een hele uitdaging worden om daar op een fatsoenlijk uur te geraken want we moesten twee veerboten nemen om over te zetten.
Deze route passeerde het schiereiland Lenangen. De eerste ferry was geen probleem, deze was trouwens gratis want hun betaalkastje werkte niet. De tweede ferry vertrok een uur later. Het was dan ook met enige haast dat we een heel stuk door het donker over besneeuwde wegen moesten rijden. We waren duidelijk niet alleen, een groot aantal auto’s van de eerste overzet reden voor of achter ons. Enkele minuten voor afvaart stonden we op de tweede ferry.
Dat was dan ook een meevaller want op de volgende overzet zou het twee uur wachten zijn.
Eens aan land was het nog een twintig minuten rijden naar het huis waar de host ons stond op te wachten. We raakten al snel aan de praat en de man bleek een oud skikampioen te zijn geweest in Noorwegen.
We waren ook al enkele dagen op zoek naar noorderlicht maar Nils wist ons te vertellen dat het ook komende nacht niet zou gebeuren.
24-02-2023: Tromsø regio – Alta regio 323km
Aangezien we gisteren al een heel stuk voorbij Tromsø waren geraakt hadden we voor vandaag de keuze: ofwel reden we een heel kort stuk naar Alta en zochten we daar een verblijfplaats voor de nacht, ofwel reden we door richting Hammerfest. De keuze viel op het tweede met het plan om te stoppen in Alta om er ’s middags te eten en even rond te lopen.
Alles is gewenning zeggen ze, ook het rijden op sneeuw en ijs gaf geen noemenswaardige problemen. Alleen de verse opstuivende sneeuw was soms vervelend omdat dit de zichtbaarheid serieus beperkte.
Onderweg naar Alta waren ook nu weer de landschappen wondermooi. Dus regelmatig gestopt voor de nodige foto’s en ook hier en daar even met de drone gevlogen.
Toen we Alta binnen reden werden we aan de kant gezet door de Noorse politie. De uiterst vriendelijke wetsdienaren vroegen me of ik toevallig met een drone had gevlogen. Ze hadden namelijk een klacht ontvangen van iemand die zich hierover zorgen maakte. Na het tonen van mijn vliegbrevet en verzekering bleek alles in orde te zijn en geraakten we aan de praat met de lokale politie. Na het praatje konden we ze bovendien overtuigen om met ons allen op de foto te gaan.
Het resultaat van de dronefoto’s kan je hierboven zien en hieronder zie je de groepsfoto met de politie.
Na een heerlijke lunch bezochten we een plaats waar men bezig was om ijssculpturen te maken. Sommige met hamer en beitel terwijl anderen er met de kettingzaag op losgingen.
We werden echter al snel verzocht om de ‘construction site’ te verlaten dus zetten we onze tocht door Alta verder.
De Northern Lights Cathedral trok onze aandacht vanwege de opvallende architectuur. Toen we binnen gingen bleek een bezoek op dat moment helaas onmogelijk omdat er net een dienst bezig was. Dus weer op pad en gezien we altijd wel zin hebben in koffie gingen we binnen in een tweedehands platenzaak mét koffiecorner. De koffie was lekker, de plaat die ik er kocht zag er ook oké uit maar na een klein half uurtje metal muziek besloten we toch onze oren terug wat rust te gunnen.
We hebben ook redelijk wat gefilmd, vooral met de GoPro en een beetje met de drone. Het resultaat kan je hierboven zien in deel één van de twee gemaakte filmpjes. Het tweede staat in het volgende verslag waar we jullie natuurlijk voor uitnodigen om dit ook even te bekijken.
Sponsors
Dankzij onze talrijke sponsors hebben we de mooie som van 3050; Euro aan de MS-Liga Vlaanderen kunnen schenken dus we bedanken ze nogmaals hiervoor!
Naar deel twee.
Kijk zeker ook eens naar de website van Superlative Adventure Club voor hun agenda.