Record aantal bezoekers voor InterClassics Maastricht
Voor Interclassics Maastricht was deze 27é editie een absoluut succes. Met 34473 kopers en liefhebbers hebben ze alle vorige records verbroken. Het zoveelste bewijs dat niettegenstaande diverse LEZ zone’s de interesse in de classic car en hiermee ook een stuk van ons erfgoed nog lang niet vergeten is.
Eens je de hallen van het Mecc te Maastricht binnenloopt merk je dat er een aangename sfeer heerst, je kan het op dat vlak gerust vergelijken met Retromobile te Parijs. Uiteraard een stuk kleiner maar dankzij de zorgvuldig uitgekozen thema’s is deze beurs zeker een bezoekje waard.
Het hoofdthema voor deze editie was ‘Forgotten Classics’. Nu moet ik zeggen zo vergeten waren ze voor ons niet hoor. Een Belgische Minerva, een Talbot, een Studebaker en nog 21 andere pareltjes vochten allen voor onze aandacht. En die aandacht kregen ze, en niet alleen van ons. Je zag tal van bezoekers vol bewondering deze auto’s nauwkeurig opnemen. Hopelijk blijven ze lang plakken op hun netvlies want ze zijn het meer dan waard.
Met in totaal meer dan 800 oldtimers en ook yountimers waren de hallen tot de nok gevuld. Het aanbod wordt gebracht door een goeie 300 exposanten. En het zijn net die exposanten die voor een mooie mix van auto’s zorgen. De ene is gespecialiseerd in Porsche, de andere Mercedes en je vindt er uiteraard ook die een allegaartje op hun stand hebben staan. Wat ons zeker opviel is dat er een mooie verdeling was betreffende de vraagprijzen. Uiteraard zal het helpen als je een dikke portemonnee hebt maar we konden toch vaststellen dat er voor iedereen wel iets te vinden was.
Zoals altijd bij indoor classiccar evenementen zijn er ook tal van clubs aanwezig. Zo ontdekten we voor het eerst de Adler club. Adler Fahrradwerke AG is opgericht in 1886 en zijn begonnen met de fabricage van fietsen en schrijfmachines. Een rare combinatie maar toen kon dat blijkbaar nog, vanaf 1899 zijn ze begonnen met het bouwen van auto’s waarin ze initieel De Dion twee en viercilinder motoren plaatsten. Vanaf 1902 zijn ze zelf begonnen met het produceren van motoren. In 1926 hadden ze de eerste Europese auto met hydraulische remmen hetwelk toen enorm vooruitstrevend was. 
Tot aan de tweede wereldoorlog waren ze erg actief in ontwikkeling en zaten er zelfs deelnames aan Le Mans in. Na de oorlog zijn er geen auto’s meer geproduceerd en in 1957 is het merk verkocht aan Grundig om terug schrijfmachines te produceren. Nog later is het overgenomen door Olivetti.
Ook al is 2020 nog maar net gestart toch zijn op indoor evenementen zoals dit steeds diverse stands die ons laten dromen van de komende zomer en het nakende classiccar seizoen. Zo stopten we even bij de stand van Classic Days Schloss Dyck. Wij bezochten dit evenement al meerdere keren. Het gaat door begin augustus in de buurt van Mönchengladbach dus het is niet echt ver. Je kan via DEZE link even kijken naar een verslag hierover.
Eigenlijk zijn we altijd wel op zoek naar een rariteit of een pièce unique en we hebben er uiteraard weer eentje gevonden. Mijn eerste idee als ik er voorbij liep was zo iets van ‘hoe een rare Golf is dit nu’. Lang duurde dit echter niet want na iets beter te hebben gekeken bleek het een Sbarro te zijn. Sbarro is een Zwitserse auto en motor fabrikant, nu is autofabrikant misschien niet de juiste benaming want het gaat vooral over (zwaar) gemodificeerde replica’s en prototypes. Op de stand van Speed8 Classics stond de Super Eight uit 1984, het lijkt op een ingekorte hatchback maar deze blijkt te zijn gebaseerd op een Ferrari 308 waar hij ook de motor van gebruikt. 
Als dit geen vuurwerk geeft weet ik het ook niet hoor! En ja, als je deze koopt ben je gegarandeerd de enige want er is ooit maar één exemplaar van gemaakt.
Als je dacht dat alleen de Tesla’s en een handjevol andere merken elektrisch rijden dan moet je hier eens komen kijken. We liepen op een stand die tjokvol eenden stond of beter gezegd Citroën 2CV’s. Ik denk dat Andre Citroën zich wellicht omdraait in zijn graf maar je kan er wel alle lage emissie zone’s mee binnen. Het project kwam tot stand door een samenwerkingsverband tussen ZEVparts (Leen de Bodt), 2CV-électrique (Ruben Stern) en Knooppunt Everdingen (Jos van Oosten) en werd Traction Electrique gedoopt. Ik ben er zeker van dat het project navolging zal krijgen. Soms kleinschalig of hobbymatig maar ook op serieus niveau, zo getuige de Jaguar E-Type Zero.
Zoals bij vele indoor Classic car events is er dikwijls een veiling aan gekoppeld. Bij Interclassics Maastricht is dit steeds georganiseerd door Coys. Sons kan je hier wel een slag slaan denk ik. Al kennen de veilingmeesters meestal zeer goed de waarde van wat te koop wordt aangeboden, net als de potentiële kopers. Hierdoor wordt er dikwijls tegen elkaar opgeboden wat dan weer goed is voor de verkoper.
Even terug naar het hoofdthema, de vergeten klassiekers. Laten we beginnen bij de Minerva, het betreft hier een 00 Van Den Plas met bouwjaar 1921. Deze Minerva is uitgerust met een Belgische Vanden Plas “Tulipe’ carosserie en was eigendom van Koning Albert 1. Het was destijds het duurste model van Minerva en was voor zijn tijd voorzien van een erg comfortabel afgeveerd chassis. De motor was een 6 in lijn schuivenmotor met 5335cc inhoud en leverde 30Pk.
Ook een zeer aparte autobouwer is Voisin waarvan u hierboven een type C14 kan zien. Avions Voisin is gestart als autofabriek door Gabriel Voisin na de eerste wereldoorlog. Gabriel die oorspronkelijk vliegtuigbouwer was had tijdens de oorlog zoveel vrienden verloren dat hij geen gevechtsvliegtuigen meer wilde maken. Deze zescilinder “Avions” Voisin is van 1930 en het bijzondere hieraan is dat in die 90 jaar niets is veranderd aan de auto, eerste lak en origineel art nouveau Voisin interieur maken dat deze erg uniek is.
De Delahaye die we hier zien is net al de wat verder beschreven Talbot Lago één van de Franse merken die velen onder ons iedere keer opnieuw met verstomming slaan. Wat een prachtige vormgegeven pareltjes zijn dit toch! Versta me niet verkeerd hé maar in die periode maakten de Fransen toch echt wel de mooiste auto’s die je kon tegenkomen. Deze Delahaye beschikte over een gesloten ‘Alpin’ koetswerk. Dit model was in 1949 te bewonderen in het oktobernummer van ‘La Revue l’Equipement Automobile’. En zoals bij vele Franse luxewagens uit die periode zat het stuur aan de rechterkant.
Op de achtergrond zien we hier de prachtige Talbot Lago Grand Sport Coupé Saoutchik van 1948, ik zou het gerust een kunstwerk op wielen durven noemen. Deze extravagante vormgeving is afkomstig van Jaques Saoutchik. Jaques was een uit Oekraïne gevluchte meubelmaker die in 1906 bij Parijs zijn eigen carrosseriebedrijf opricht. De man had maar één doel voor ogen, doordringen tot de absolute top van de automobielindustrie wat hem in de jaren 20 ook is gelukt. Van deze auto zijn er slechts 36 gebouwd.
Op de voorgrond zien we dan een bijna compleet tegenovergestelde auto. Daar waar bij de Talbot het niet groot genoeg kon zijn is deze Moretti 750 G5 juist een heel klein autootje. Deze kleine Turijnse autofabrikant produceerde zeer uiteenlopende wagens, het ging van een berline over een stationwagen naar roadsters en coupe’s. Echter allen steeds voorzien van de nodige luxe en techniek van topklasse. Deze 750 Gran Sport Berlinetta was razend populair in Italië maar oogste ook veel belangstelling in de Verenigde Staten.
Het paradepaardje van de ‘Forgoten Brands’ was de Studebaker Champion Regal Deluxe Starlight Coupé van 1950. Deze is ontworpen door Raymond Loewy. Loewy is één van de grootste industrieel ontwerpers van de twintigste eeuw. Hij heeft oa de Coca colafles gerestyled maar ook het logo van Lucky Strike, de Frigidare-koelkast en het interieur van de Concorde komen van zijn hand. In de jaren 50 en 60 is Loewy hoofd design bij Studebaker, waarvoor hij onder andere de Champion, de Hawk en de Avanti ontwerpt. Deze tentoongestelde Champion Regal Deluxe Starlight Coupé met zijn kogelneus toont de inspiratie die Loewy uit de luchtvaart haalde.
We sluiten het rijtje af met deze Invicta S-Type van 1932. De oprichter van Invicta Noël Macklin had als doel een auto te produceren met de toenmalige kwaliteit van een Rolls Royce maar met de prestaties van een Bentley. De auto is geïntroduceerd tijdens het salon van Londen in 1930. Ze waren gemaakt met de allerbeste materialen zoals een chassis van Nikkelstaal en massieve bronzen gietstukken van hoge kwaliteit. De S-Type beschikte over een Meadows 4,5 liter zescilindermotor. Er zijn van dit model slechts 68 exemplaren geproduceerd. Invicta’s werden regelmatig gebruikt voor rally’s, race’s, Hill Climbs en snelheidsproeven. Zo won Donald Healey de Monte Carlo Rally van 1931 in een S-Type.
Net voor we huiswaarts gingen lopen we op Frédéric Suber. Een naam die je misschien niet direct een belletje doet rinkelen maar als we zeggen dat Ralph Lauren, Bono, Martin Bouygues, Nick Mason en nog tal van andere beroemdheden tot zijn cliënteel behoren trekken we wellicht je aandacht. Frédéric is een man die wellicht over een eindeloze hoeveelheid geduld beschikt. Hij maakt namelijk autominiaturen, en neen niet van die bouwpakketjes die je in de speelgoedwinkel haalt.
Mijn oog viel op het model van de Maserati 250F van Juan Manuel Fangio en we raakten dan ook al snel aan de praat. Zowat ieder onderdeel is een perfecte miniatuur kopie van het origineel en de hele auto wordt beetje per beetje van scratch opgebouwd. Het eindresultaat laat tot 6 maand op zich wachten maar dan krijg je een kunstwerk gepresenteerd dat zijn gelijke niet kent. Ik zet dan ook met plezier een link naar de opbouw van de Maserati 250F, ga eens kijken het is meer dan de moeite waard!
Hier ronden we ons bezoek aan Interclassics Maastricht af voor dit jaar. Het was een mooie editie en het bezoek meer dan waard. Zet dus alvast 14 tot 17 januari 2021 in je agenda!
Verslag en foto’s: Patrick Verheeken
