Waar gaan jullie naartoe? En waar ligt dat? En is dat veilig? Dat zijn zowat de meest gestelde vragen van de laatste zes maanden toen ik vertelde over de avontuurlijke Roadtrip door Kirgizië die ik met Loïc en Dieter zou rijden in de zomer van 2024.

Ok, echt bekend is het (nog) niet. Volgens bepaalde bronnen was het in 2015 het minst bekende land op aarde. Ondertussen is er wel een en ander veranderd maar voor veel mensen klinkt het toch als verweggistan. En dat is helemaal onterecht, in dit verslag neem ik jullie mee door wellicht één van de mooiste landen ter wereld.

Toen ergens in de zomer van 2023 Dieter een link doorstuurde van De Verdwaalde Jongens was ik gelijk verkocht. Nu het nog verkocht krijgen aan mijn vrouw, want ik wist al op voorhand dat dit niks voor haar zou zijn. Al bij al viel het nog mee en kregen we groen licht. De voorbereidingen konden starten.

Zoals jullie ook wel kunnen zien op onze blog zijn wij van Wheels-and-things verzot op boeken. Dus het eerste wat ik heb gedaan is een boek gekocht van Kirgizië, en dat is vrij eenvoudig want er is er maar ééntje. Uitgeverij Bradt heeft een boek waar je echt zowat alles over het land in terugvindt.

Voor je verder kijkt nog even dit, als je verwacht een verslag te lezen over een luxueuze trip dan ben je eraan voor de moeite. Een trip met De Verdwaalde Jongens staat voor avontuur en je plan trekken. en dat hebben we ook gedaan. Veel leesplezier, en een eindje verder in dit eerste deel kan je ook een filmpje bekijken.

Donderdag 4 juli – België – Kirgizië

We vertrokken vanaf de luchthaven van Charleroi en vlogen met Pegasus over Istanbul waar we na een korte tussenstop konden doorvliegen naar Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië. Kirgizië telt om en bij de 6,6 miljoen inwoners waarvan er een dik miljoen in de hoofdstad wonen. Het land is 6,5 keer zo groot als België en ruim de helft van de totale oppervlakte ligt boven de 3000 meter.

Vrijdag 5 juli – Bishkek

Landen deden we om 4u30 op de luchthaven Manas waar je meteen door een bende gladde simkaart verkopers wordt aangesproken. En ja je hebt die nodig want via je abonnement van thuis bellen zou de kosten van je verblijf wel eens naar ongekende hoogten kunnen brengen. Op de luchthaven betaal je ongeveer vijftien euro voor een maand onbeperkt internetten, kan je een dag wachten dan kost het je in de stad slechts vijf euro.

Hierbij al een eerste tip, boek op voorhand een hotelletje want die enkele uurtjes slaap kan je echt wel gebruiken. En kies een klein hotel, zo kan je bij je ontbijt al direct een paar dingen proeven die je wellicht nooit eerder hebt gegeten.
Bishkek is een moderne stad met een grote hoeveelheid standbeelden. Dikwijls stammen deze nog uit het tijdperk toen Kirgizië nog deel uitmaakte van de USSR. In de meeste andere ex USSR landen blijken die beelden te zijn verdwenen. Niet in Kirgizië, daar staan o.a. nog heel veel standbeelden van Lenin zoals dit hierboven aan het nationaal museum.

Tijdens onze roadtrips proberen we steeds iets van het land te leren kennen. Zo spreken we gemakkelijk mensen aan, ook op straat. We vragen hen hoe het is om in hun land te leven, te werken enz. De meeste mensen die we konden spreken (er zijn er namelijk erg weinig die Engels spreken) die bleken wel tevreden te zijn in hun land.

Ook musea staan steevast op onze lijst, hier in Bishkek was het Nationaal museum een voor de hand liggende keuze. Het is een mooi open en modern opgevat museum met overal uitleg in het Kirgizisch, Russisch én Engels 😁.

Verder is het een heel open stad met veel pleinen, monumenten, parken en chaotisch verkeer.

Het Victory Monument hierboven is in 1984 opgericht om de 40é verjaardag van de overwinning op Nazi Duitsland te gedenken. Het is ook een plaats waar trouwers graag hun foto’s laten maken.

Osh Bazaar.

Osh Bazaar is de grootste half overdekte markt in Bishkek, en als je het ons vraagt mag je die niet missen bij een bezoek aan de stad. De variëteit in aangeboden producten is enorm. Het gaat van een T-shirt die amper 70 cent kost tot een stel longen of andere ingewanden van een rund.

De markt straalt een drukke sfeer uit maar je wordt als toerist gerust gelaten. Een heel verschil met bvb een bazaar in Marocco. Een tip is om in de vroegte te gaan, het is dan eerder rustig want tegen de middag is het op de koppen lopen.

Restaurant Frunze

Telkens als we op roadtrip gaan zorgen we ervoor dat we culinair niks te kort komen. Misschien was het bezoek aan restaurant Frunze er iets over maar het was wel leuk. Het eerste idee als we hier voorbij liepen was dat het wellicht veel te duur zou zijn.

Echter met prijzen van vijf à tien euro voor een gerecht viel dat voor ons best mee. Achteraf bleek dat we in één van de meest vooraanstaande restaurants van het land hadden gezeten. Natuurlijk als je weet dat de lonen hier gemiddeld tussen de 27 en 310 euro per maand zitten zal niet iedereen hier komen eten…

Na heerlijk te hebben gegeten was het stilaan tijd om ons bed op te zoeken, we verbleven in het Navat Hotel waar we bij het ontbijt alle drie zaken hebben gegeten waar we nog nooit hadden van gehoord. Dus we konden de dag direct goed starten 🙂.

Zaterdag 6 juli – Bishkek

Door een foutje van mij moesten we trouwens nog op zoek naar een ander hotel voor één nacht. Eigenlijk zijn dat trouwens zaken die nooit een probleem scheppen. Een uurtje later was het Manas hotel geboekt. Aangezien we nogal wat bagage mee hebben zochten we een taxi, ook al was het maar voor één kilometer. We betaalden daar 100 Som voor, omgerekend 1 euro.

We bezochten de centrale moskee van Bishkek. In Kirgizië is ongeveer 75% van de bevolking aanhanger van de soennitische islam, 20% is Russisch-orthodox en de overige 5% is katholiek. De moskee is gebouwd in Ottomaanse stijl en ingehuldigd in 2018. Ze biedt in het afgesloten deel plaats voor 9000 gelovigen en met het binnenplein erbij kunnen er in totaal tot 30000 mensen terecht. De moskee behoort tot de grootste van centraal Azië en is een bezoekje meer dan waard.

’s Avonds was het verzamelen geblazen bij Pishpek restaurant nabij het voetbalstadion van Bishkek voor de aftrap van de rally. Het was ook de eerste keer dat de hele groep bij elkaar kwam. Drie Belgen (wij dus) en 18 Nederlanders. Een aantal hadden we al ontmoet tijdens de bijeenkomst in Zeewolde. Het bleek een leuke bende te zijn.

Het eten bleef maar komen, we denken dat er vlotjes voor 40 mensen eten was. Over het drinken moeten we misschien beter zwijgen, bier en shotjes wodka in overvloed 🙈. Gelukkig hebben we ons wat ingehouden.

Zondag 7 juli – 185km richting Suusamyr

Tegen de middag werden we verwacht bij Urmat zijn garage, we waren er goed op tijd waardoor we nog wat keuze hadden betreffende de Bukhanka’s. Ons oog viel op het knalgele exemplaar. Na een beetje uitleg over de versnellingen en de niet werkende brandstofmeter en snelheidsmeter konden we op weg. De nukkige versnellingsbak, het drukke verkeer met Kirgiezen die als gekken rijden gaf een minimale spanning.

Uiteraard kozen we voor een gele supermarkt om onze eerste voorraad in te slaan. Vanavond was er eten voorzien maar morgenochtend moesten we zelf voor ontbijt zorgen. De rit duurde tussen de vier à vijf uur en dat gaf ons allen de tijd om de Bukhanka te leren kennen. We gingen ook een eerste bergpas over met een hoogte van 3140m. De weg ligt bezaaid met serieuze putten dus de chauffeur moet er echt zijn hoofd bijhouden om er zoveel mogelijk te ontwijken. Dit zowel voor de inzittenden als voor de mechaniek.

Rond 18u00 bereikten we de kampeerplaats, à room with a view zou je kunnen zeggen. De weidse ongereptheid van het land zal ons de komende twee weken keer op keer onder de indruk brengen.

Vlug de tent opgezet terwijl het nog licht was. Daarna werd er al snel kampvuur gemaakt en dat bleek echt nodig. Niet alleen om het eten op klaar te maken maar vooral voor de warmte want het werd snel kouder. Het eten was ok maar ook niet meer dan dat, het vlees had nog wel een aantal uren mogen garen… Om 23u00 lagen de meesten onder de wol (of beter gezegd in een slaapzak). Rond 1u30 brak het eerste onweer los, er volgden er nog een aantal die nacht. Al bij al goed geslapen.

Maandag 8 juli – 157km richting Toktogul

Om zes uur waren we op, ik was al een tijdje wakker omdat ik koeien hoorde grazen net naast onze tent. Loïc had koffie gezet en dat in combinatie met het verse brood dat we gisteren hadden gekocht zorgde voor een goeie start van de dag. Het ging richting Toktogul waar we terug gingen kamperen. Onderweg genoten we van de uitzichten en stopten we hier en daar om een foto te maken.

Wanneer ik mensen vroeg of ik een portretje mocht maken poseerden ze altijd met plezier zoals deze oude man die op zijn ezeltje voorbij kwam.

Op de middag passeerden we een klein dorpje en omdat we toch iets moesten eten stopten we om iets te zoeken. Een tafel met twee banken nodigden ons uit, en na een knikje van bovenstaande mevrouw namen we plaats.

We werden getrakteerd op heerlijke Hoshany, een Oeigoers gerechtje bestaande uit een deeg gevuld met stukjes lamsvlees, ui en kruiden. Het wordt gebakken in olie en smaakt uitzonderlijk lekker. We proefden ook een variant met alleen blokjes aardappel in. Beiden waren heerlijk voor belachelijk weinig geld.

Gastvrijheid van de Kirgiezen

Had ik het al over de bevolking hun gastvrijheid? Dat is op een voor ons westerlingen op een ongekend niveau. Zo stopten we na een fikse regenbui bij een theehuis / restaurant langs de weg. Eens gezeten kwamen ze vragen wat we wilden eten, eigenlijk wilden we gewoon iets drinken. Ze hadden alleen thee, als je weet dat ik geen thee lust… Enfin ze brachten dus thee met een typisch brood en een potje frambozencoulis erbij.

Toen we de rekening vroegen mochten we niet betalen, ook na aandringen van onze kant wilden ze niks. In tegendeel, ze kwamen nog af met Kumis. Deze drank is eigenlijk gefermenteerde paardenmelk en is de nationale drank in Kirgizië. We hadden het al een paar keer afgeslagen maar nu hadden we het gevoel er echt niet onderuit te kunnen. Apart, dat is het minste wat je kan zeggen al was het minder erg dan we eerst hadden gedacht.

Nadat we de Ala Bel Pass hadden bedwongen (3175m) kwamen we aan bij onze kampeerplaats. Hier werden we weerom getrakteerd op een fenomenaal uitzicht. Het Toktogul stuwmeer is 284 vierkante km groot en gemiddeld 215 meter diep. Het is het grootste stuwmeer van Kirgizië en is in 1973 ontstaan door de Naryn rivier af te sluiten met een dam. Hierdoor is de Ketmen-Tyubinskaya valei onder water gezet.

Het avondeten is quasi iedere dag verzorgd door het team van Urmat. Sasha, Alex en Aidar bleken duizendpoten te zijn die in de ochtend aan de auto’s werkten en ’s avonds ons eten klaarmaakten.

De Lada Niva van Sander en Tessa had startproblemen, dus Alex haalt de starter er vanonder en repareert hem on the spot. Wel zo handig een mecanicien mee te hebben.

Hierboven zien jullie een kort filmpje van het eerste deel van onze roadtrip.

Heb je van dit eerste verslag kunnen genieten, kijk dan vlug naar deel twee.