In onze reeks over de TWR Jaguars zijn we dit keer toe aan de eerste van de reeks. De in British Racing Green uitgevoerde XJR-6 die we tegenkwamen op het Festival of Speed in Goodwood.
Na hun vrij succesvolle campagne in het Europees Toerenwagenkampioenschap met de XJS Coupé in Groep A uitvoering tussen 1982 en 1984 met als bekroning de titel in het Europees Kampioenschap en de overwinning in de 24 uren van Spa-Francorchamps in 1984, begon men bij Jaguar al volop te dromen van een terugkeer naar de 24 uren van Le Mans. De toenmalige CEO van Jaguar John Egan was wel te vinden voor dit idee en gaf opdracht aan Tom Walkingshaw Racing een project uit te werken voor een groep C wagen. In het Amerikaanse IMSA kampioenschap had het Group 44 team in eigen regie twee Jaguar wagens gebouwd. In eerste instantie werd gedacht om met deze als basis te gebruiken en werd er een testprogramma opgestart. De Amerikaanse versie kreeg wel enkele updates van TWR waaronder een nieuwe V12 motor. TW ( Tom Walkinshaw ) was niet tevreden met de Amerikaanse Jaguar en gaf aan Tony Southgate, een ontwerper met F1 ervaring bij BRM, Shadow, Lotus, Arrows en Osella, de opdracht om de XJR-6 te ontwerpen.
Het debuut is gepland voor deelname aan het WSC ( World Sportscar Championchip ) in 1985 maar de wagen is niet klaar voor de start van het seizoen. Het wordt van verschoven naar de 1000 KM wedstrijd op de Hockenheimring, de thuisbodem van Porsche, maar ook dit lukt niet en de eerste wedstrijd zal plaats vinden in het verre Mosport in Canada. Martin Brundle, Hans Heyer, Mike Thackwell, Jean-Louis Schlesser en Jan Lammers zijn de TWR rijders van het eerste uur. Martin Brundle zal trouwens het volledig programma van TWR in de sportscars aan boord blijven.
Met P3 en P5 doen de twee XJR 6 modellen het heel goed in de kwalificaties en bij de start kan Brundle zelfs de beide Rothmans-Porsches voorbij en als eerste de bocht induiken. Tot ieders verbazing kan hij zelfs 9 ronden aan de leiding blijven maar moet enkele ronden later opgeven met een gebroken wielophanging. Brundle wisselt dan bij de pitstop naar het tweede exemplaar en passeert de eindmeet in derde positie na de twee fabrieks Porsches, maar voor alle andere privé Porsche exemplaren. Van een geslaagd debuut gesproken.
De volgende wedstrijd is op ons eigen Spa-Francorchamps. Op de snelle baan in de Ardennen kan de XJR 6 geen vuist maken t.o.v. het turbogeweld van Porsche en Lancia. Met startplaatsen 8 en 11 staan ze niet echt vooraan op het startveld. Brundle en Thackwell eindigen vijfde terwijl de tweede wagen al na 14 ronden in de box staat en opgeeft. Deze wedstrijd werd vervroegd afgevlagd na het tragische ongeval van Jacky Ickx en Stefan Bellof waar beide Porsche’s naast mekaar de Raidillon opstoven en aangezien er op de ideale lijn maar plaats was voor één wagen liep dit fout af. Stefan Bellof zou ter plaatse bezwijken aan zijn verwondingen. Een héél groot talent in zowel F1 als WSC heeft ons die dag verlaten.
De volgende wedstrijd op Brands Hatch is een thuismatch voor TWR en Jaguar, maar deze verloopt niet zoals gewenst. Beide V12 motoren geven de strijd al vrij snel op en na 77 van de 238 ronden zijn beide Jaguars al terug in hun vrachtwagen gezet.
Hierna staan nog twee verre verplaatsingen naar het Japanse Fuji en naar Shah Alam in Maleisië op het programma. De wedstrijd in Fuji wordt geteisterd door hevige storm en regenbuien. Het startveld is bij deze manche veel groter gezien de deelname van alle lokale Japanse teams van Toyota en Nissan. Japan had in die jaren de luxe van over een eigen lokaal kampioenschap te beschikken met heel wat grote teams en piloten. Net zoals in Brands Hatch kampen de Jaguar’s weer met motorproblemen en in de kwalificaties zijn P19 en 20 het hoogst haalbare. De dag van de wedstrijd is er een enorme storm met hevige regenbuien in de regio van de Mount Fuji en de Europese teams beslissen om kort na de start gezamenlijk de wedstrijd te verlaten wegens de te gevaarlijke omstandigheden. De Japanse teams waren dit weer wel gewoon en reden gewoon de weliswaar verkorte wedstrijd uit.
Het beste resultaat van het jaar komt er dan in de laatste wedstrijd die in December 85 plaats had in Shah-Alam. Mike Thackwell, John Nielsen en Jan Lammers behalen een hoopvolle tweede plaats na de 800 km wedstrijd die onder tropisch hete omstandigheden werd gereden. Ze finishen in de zelfde ronde als de winnende Rothmans Porsche 962C van Jochen Mass en Jacky Ickx. De andere Jaguar verdwijnt na een klapband uit de wedstrijd.
Dit was meteen de laatste wedstijd voor de TWR Jaguar in British Racing Green. Deze uitvoering zou jammer genoeg verdwijnen voor het volgende seizoen 1986. Vanaf dan nam sigarettenfabrikant Silk Cut de sponsoring voor zich en gelukkig voor ons verschijnen vanaf dan de Jaguars in hun prachtige wit met geel en purperen outfit. In deze kleuren zullen de opvolgers van de XJR6 trouwens twee keer de grote beker winnen in de 24 uren van Le Mans.
Foto’s & verslag: Joris De Cock.