Donderdag 18 JULI – Vrije dag bij Köl Suu

Ga weer met ons mee voor het 4e deel van onze geweldige roadtrip door de adembenemende landschappen en uitdagende bergpassen in Kirgizië.

De tweede vrije dag van de trip. En hoe kan je een vrije dag beter starten dan met genieten van weerom een magistraal uitzicht. Als ontbijt kregen we een soort porridge met brood en thee.

Paardrijden

Er was gisteren afgesproken dat we vandaag wellicht te paard naar het Köl Suu meer zouden rijden. Te voet kan ook maar het ligt toch een acht kilometer van het yurt kamp en je moet door vrij moeilijk terrein.

Buiten Evelien denk ik niet dat er veel ervaring met paardrijden was bij de rest van de groep. De instructies die we kregen waren redelijk basic maar een paard besturen is blijkbaar niet zo moeilijk. Al hadden ze soms ook hun eigen willetje en gingen ze soms zonder aanleiding in galop.

We trokken door enkele riviertjes maar vooral het stuk moeras waarbij de paarden soms tot aan hun knieën in de modder zakten was toch ook voor die dieren best zwaar had ik de indruk. ook de losliggende keien terwijl we soms 45% omhoog reden leek me voor die dieren niet echt eenvoudig. We zitten hier op ongeveer 3500 meter hoogte en met dagtemperaturen van +/- 14 à 16° was het advies om een goeie jas mee te nemen best nuttig. ’s Nachts dalen de temperaturen tot rond of onder het vriespunt ook al is het midden in de zomer. Zelfs sneeuwval blijkt niet uitzonderlijk.

Eens aangekomen bij het Köl Suu meer waren we al snel ons pijnlijk achterwerk vergeten. Dit moet één van de mooiste plekken van het land zijn. Het meer is ontstaan door een aardverschuiving in de jaren tachtig van vorige eeuw. Er is een natuurlijke dam ontstaan over de Kurumduk rivier. Het meer is tussen de 100 en 907 meter breed en iets meer dan 12 kilometer lang. De diepte varieert tussen de 5 en 10 meter. Het meer verdwijnt soms volledig in ondergrondse grotten om nadien door nieuwe watertoevoer terug te verschijnen.

Na anderhalf uur hier rond te lopen (of te zitten zoals hierboven), te vliegen met de drone en tal van foto’s te nemen was het tijd om terug richting yurt kamp te trekken. Het viel iedereen op dat het ondertussen ook kouder was geworden.

Van de terugrit zijn bij mijn weten quasi geen beelden, ik denk echter dat iedereen het zich nog levendig voor de geest kan halen. Eerst begon het zachtjes te druppelen, daarna begon het harder te regenen en even daarna kregen we een zware hagelbui met wind over ons heen. Iedereen zonder uitzondering zat verkleumd van de kou op zijn paard. We hadden amper nog gevoel in onze vingers want die waren er bijna afgevroren 🥶. Tegen het einde van de rit was het gelukkig gestopt met hagel en regen. Net voor we het yurtkamp binnenreden gleed het paard van Sasha weg waardoor hij van het paard viel en in de stijbeugel bleef hangen. Ook het paard van Dieter schrok en steigerde waardoor ook hij ook op de grond terechtkwam. Al bij al zonder schade aan zowel de paarden als de rijders.

Nadat iedereen droge kleren had aangetrokken verzamelden we terug in de hangar om samen te eten. De heerlijk warme soep en dumplings lieten zich smaken, uiteraard werd er druk over en weer gepraat over de ervaringen van de dag.

Niemand heeft het die dag echt laat gemaakt, we keken trouwens uit naar onze net geïnstalleerde kachel. De yurts waren helemaal nieuw en de kachels waren ze nog aan het plaatsen. Zoals gewoonlijk werd deze gevuld met gedroogde koeienmest en als aanmaakspul kapten ze er gewoon een scheut petroleum over. De pret was echter van korte duur, een goeie twee uur later was ons kachetje uit en reste ons nog alleen een stinkende geur…

Vrijdag 19 juli – Richting Eki Naryn

We hebben goed geslapen in onze vrijwel nieuwe yurt. Het was alleen jammer dat de kachel de hele nacht een onaangename geur verspreidde. Na een frisse splash water in ons gezicht waren we meteen wakker. Het leek er ook op dat de temperaturen deze nacht weer dicht bij het vriespunt lagen. Misschien klinkt het vreemd, maar ondanks dat het juli is, slapen de meesten hier toch in thermisch ondergoed.

Aangezien we vrij vroege vogels zijn had Urmat ons de permits voor de controle al meegegeven. Zo konden we vertrekken wanneer we dat wilden. De rit verliep vlekkeloos en we werden weerom getrakteerd op fantastische landschappen.

En gammele bruggen…

Onverwachte passagiers

We kwamen aan bij een soort controlepost. Dus we stopten en ik nam onze permits die ik toonde aan de man die naar me toe was gekomen. Die bleek daar helemaal geen interesse in te hebben en hij maakte ons duidelijk dat de controlepost nog een eind verder was. Wat hij ons wél duidelijk maakte was dat hij wilde dat we drie mensen zouden meenemen naar het 60 kilometer verder gelegen Naryn. Ik heb me gedurende de hele reis geen seconde zorgen gemaakt maar hier bekroop met toch even het gevoel van ‘wat als het illegalen zijn’.
Ondertussen waren ook Tim en Jasmijn achter ons aangesloten. Even overlegd met Tim en die had ook zoiets van wat moeten we daar mee doen… De man op de achtergrond met een mitrailleur over zijn schouder hielp mee in het nemen van de beslissing om ze mee te nemen. Het bleek over die man zijn vrouw en twee kleine kinderen te gaan. Dieter verhuisde naar de auto van Tim en de drie passagiers namen plaats in onze Bukhanka. Toen ik vroeg naar hun permits bleken ze die niet te hebben. De man zou bellen met de controlepost.

Eens aangekomen bij de controlepost ging alles er gemoedelijk en erg vriendelijk aan toe. Onze passagiers bleken bekenden voor de controleur en we mochten onze tocht richting Naryn verder zetten.
In Naryn toegekomen moesten we terug tanken en vanaf daar gingen onze passagiers te voet verder, maar niet zonder een foto van hen te hebben genomen.

Lekke band

Eerder toevallig zag ik dat Tim zijn rechterachterband plat stond. Dieter schoot direct in actie (met de hulp van Tim) en in No-time was het wiel gewisseld en konden Tim en Jasmijn hun weg verder zetten.

De rit naar het yurtkamp liep door een enorm variërend landschap waar we weerom onze ogen de kost konden geven, mijn god wat is dit toch een mooi land!!

Aangezien we weer eerst op de eindbestemming waren hadden we de keuze uit de beschikbare yurts, er was er ééntje met drie bedden en de overige hadden er vijf. Aangezien we slechts met drie Belgen zijn was die keuze snel gemaakt :-).

Het ging er heel gemoedelijk aan toe met chips, bier en wodka. Bovendien konden we genieten van lekker eten en nadien een goede matras in de yurt. Heerlijk geslapen die nacht in een tot saunatemperatuur opgestookte yurt.

Zaterdag 20 juli – Tosor pass

Onder het motto ‘Save the best for last’ gaan we vandaag over de Tosor pass. De Tosor Pass, met als hoogste punt op 3.893 m, maakt deel uit van de Terksey Ala-Too bergketen. Deze pas is amper vier maanden per jaar bereikbaar, de overige acht maand zit hij onder de sneeuw. We rijden de pas van zuid naar noord en dat zou een stuk eenvoudiger zijn dan andersom. Hoe dan ook dit moet je niet met een gewone auto doen. Een 4×4 is hier echt wel nodig en een beetje ervaring met het besturen van een auto zal ook wel geen kwaad kunnen denk ik.

We rijden meermaals door riviertjes en het is een constant laveren tussen de stenen, maar het is leuk om doen. Mijn medepassagiers mopperen over mijn rijkunsten maar het blijft plezant.

De pas is indrukwekkend en we kijken uit op een gletsjer met een klein meertje onderaan.
De afdaling wordt door Dieter gereden, mijn moment om commentaar te geven. Want hoe zacht je hier ook probeert te rijden af en toe gingen we toch allemaal met onze hoofden bijna tegen het dak van de auto😉.

Eens de Tosor pass achter ons lag zochten we iets om te eten. Na even te hebben rondgereden stopten we in Barksoon bij een kebabkraampje dat er heel verzorgd uitzag. We bestelden drie Shoarma wraps, die bleken ongeveer een kilo per stuk te wegen, waren uitermate lekker en kosten voor de drie samen 450 som, dat is dus 4,5 euro in totaal 😳.

Yuri Gagarin monument

We hadden de dag voordien al beslist dat we het monument voor Yuri Gagarin gingen bekijken. Het was in totaal een omweg van ongeveer anderhalf uur maar achteraf bekeken wel de moeite waard. Het is maar een groot rotsblok waarin Yuri Gagarin zijn hoofd is in uitgehouwen maar de weg ernaartoe was alsof je door Zwitserland reed.

Na zijn beroemde ruimtevlucht ging Gagarin naar een sanatorium bij het Issyk-Kul meer om te ontspannen. In die tijd ondernam hij onder andere enkele wandelingen naar de Barskoon watervallen. De lokale bevolking richtte deze monumenten op om het bezoek van deze beroemde bezoeker te herdenken.

Ysykköl meer

Eindbesteming voor vandaag is het Ysykköl meer. Liggend op een hoogte van 1606 meter boven zeeniveau met een maximale lengte van 182 kilometer, een maximale breedte van 60 kilometer, een omtrek van 688km en een wateroppervlak van 6.236 km² is Ysykköl het op een na grootste bergmeer ter wereld, na het Titicacameer.

Een eindje voor de laatste afslag richting Ysykköl meer kwamen we achter de Bukhanka van Tim & Jasmijn te rijden. Die ging minder hard dan normaal, dus even contact genomen via de walkie-talkie en ze bleken op sleep door Urmat.

De Tosor pass was de motor van Tim & Jasmijn hun Bukhanka teveel geworden. Vanaf dat moment hadden wij terug extra passagiers 😉.

Canyon van de vergeten rivieren

Opnieuw reden we door een helemaal anders uitziende omgeving. Het leken zandbergen waar de wind al jaren voor een natuurlijke erosie heeft gezorgd.

Via een soms smalle weg konden we de zuidelijke oever van het meer volgen en de maanlandschappen van de Canyon of the Forgotten Rivers verkennen. De canyon heeft de naam Canyon of Forgotten Rivers gekregen als eerbetoon aan de honderden opgedroogde rivieren die de rotsen door de eeuwen heen hebben doorkliefd. Succulente planten en veelkleurige bloemen doorspekken het landschap. Af en toe steekt een kleine hagedis de stoffige weg over en adelaars cirkelen hoog in de lucht op zoek naar een prooi. Het is mogelijk om bij het meer te kamperen en te zwemmen langs kleine verlaten strandjes. En dat gaan wij dan ook doen.

We konden onze Bukhanka’s net aan het strand parkeren waar we in onze tent zouden overnachten op het strand. Aangezien het bij de meesten onder ons ondertussen een vijtal dagen geleden was dat we nog eens een fatsoenlijke douche hadden gezien sprong iedereen spontaan het meer in om toch even te verfrissen. Een beetje later kregen we dan te horen dat we gebruik konden maken van de faciliteiten van het yurtkamp dat je op de achtergrond kan zien. Geloof me, ook al was het een primitieve douche het deed echt wel deugd. De avond is afgesloten met een lekker stukje gemarineerd vlees op de bbq en uiteraard de nodige pintjes bier en shotjes wodka, een dikke mercie aan het team.

Zondag 21 juli – Richting Bishkek

De laatste dag breekt aan en Sasha verwent ons met een heerlijk ontbijt op het strand.

Arendshow

Even later kunnen we een ardendshow meemaken. Op zich wel ok maar ik denk dat de meesten hier toch wel meer van hadden verwacht. Het was allemaal net iets teveel ‘gemaakt’

Dat neemt niet weg dat het fantastische dieren zijn die ook best mooi op de foto staan. Blijkbaar kunnen deze dieren tot ruim 40 jaar oud worden en in duikvlucht halen ze tot 200 km/u en das een pak sneller dan onze Bukhanka’s 😳.

Na de arendshow is er door Sasha nog een groepsfoto gemaakt. Daarna vertrokken de meesten richting Bishkek. Het was een beetje passen en meten om ook de bagage van Tim & Jasmijn erbij te krijgen waarna we konden vertrekken. Het was trouwens best wel gezellig om met vijf deze laatste rit te doen.

We hadden nog vlug een hotelletje geboekt in de hoofdstad en dat bleek een goede beslissing te zijn. We konden genieten van een heerlijke douche om al het stof van de laatste rit weg te spoelen en toch ook nog een paar uurtjes te slapen. Rond half drie ’s nachts vertrokken we richting luchthaven met een vooraf geboekte taxi.

Laatste filmpje

Hierboven zien jullie ons laatste van de vier YouTube filmpjes, we hopen dat jullie er evenveel van genieten als wij hebben gedaan.

Conclusie

Kirgizië is een fascinerend land met contrasten die we tot nu nog nergens anders zijn tegengekomen. Een adembenemende natuur met een uitzonderlijk vriendelijke bevolking, we zouden het iedereen aanraden. De manier hoe wij het land bezochten met De Verdwaalde Jongens is echter niet voor iedereen weggelegd. Je moet graag met de auto rijden, je mag er niet om geven om af en toe oncomfortabel te slapen, hou rekening met eventueel last van hoogteziekte en jezelf fatsoenlijk wassen zit er soms meerdere dagen niet in. De toiletten zijn soms improviseren van een plank met een gat in tot de vrije natuur. 

Maar de verhalen na zo een trip gaan volgens mij dan weer meer dan een generatie mee.

De vorige artikels gemist? Hier vindt je de linken naar DEEL1 / DEEL2 / DEEL3