Dit festival is er eentje van superlatieven zeker als je weet dat de grootste merken een aantal van hun wereldpremières hier voorstellen. Het is echter verre van een statisch autosalon want zo goed als elk voertuig geeft het beste van zichzelf op en naast het circuit!

Misschien mag ik het geen circuit noemen want het is eigenlijk een 1,86km lange hilclimb waar de auto’s volop opstuiven. Korte tijd later komen ze een heel stuk rustiger terug naar beneden…

Het thema dit jaar was Full Throtle: The Endless Pursuit of Power. En we hebben het geweten hoor want aan vermogen was er allerminst gebrek. De Bugatti Chiron met zijn 1479 pk is maar één voorbeeldje want zelfs een echte dragster maakte zijn opwachting die met meer dan 8000 pk wellicht de titel van PK monster heeft weggekaapt.

De start van het festival is dit jaar gegeven door Lord March die de eerste Hilclimb van het weekeind reed met een BMW i8. Later zou plots worden aangekondigd dat Lord March als eerste niet Bugatti piloot met de nieuwe Chiron de Hilclimb zou doen, we hebben er uiteraard foto’s van!

De contrasten die je hier te zien krijgt zijn volgens mij nergens ter wereld groter dan hier, zo zie je hier bvb een motorfiets (meer fiets dan motor) de hilclimb doen en even later een Bugatti Chiron of een rasechte Formule 1 auto met Nico Rosberg aan het stuur!

We zijn voor vier dagen naar het festival gekomen en ik weet nu al dat er een heleboel zaken zijn die ik niet heb gezien, niet echt moeilijk natuurlijk als je weet dat de totale grondoppervlakte bijna 5000 hectare groot is. De parkings rijken zover het oog kan zien en je moet er soms echt wat voor over hebben om op het domein te geraken.

Ik geef jullie graag een paar cijfers mee, zo waren er dit jaar ondanks het mindere weer meer dan 200.000 bezoekers (Glastonbury telt er ongeveer 150.000), waren er meer dan 500 voertuigen die de 1,86km lange Hilclimb opgingen, waren er maar liefst 7 F1 teams present, was er een unieke collectie auto’s van James Hunt, waren er meer dan 120 bekende piloten en ga zo maar door.

Er waren dit jaar meer dan 50 nieuwe modellen die voor het eerst aan het grote publiek werden voorgesteld. Ik som er enkele op, Aston Martin DB11 en de productieversie van de Vulcan (slechts 24 exemplaren), de Audi Q2, de nieuwe Bentley Flying Spur V8 S, de Bugatti Chiron, de Ferrari 458 MM en de F12 TDF, de Maserati Levante SUV, de McLaren 570S Sprint, de nieuwe Porsche 911 Turbo S, de Rolls-Royce Wraith Black Badge edition, de Tesla Model X enz..

Zowat iedere vorm van motor racing was aanwezig zodat er voor iedereen wel iets tussen zat wat hem of haar aansprak. Gaande van vooroorlogse Grand Prix auto’s, endurance auto’s, legendarische rally auto’s, Nascar, Indy, Can-Am auto’s, BTCC racers, driftmachines, trucks, moto’s, hypercars en ook een hele rits aan hybride en elektrische auto’s passeerden de revue, zelfs de Mirai waterstofauto van Toyota nam deel aan de Hilclimb. Hieronder zie je bvb de wederopstanding van het Britse merk Bristol die met een nog semi gecamoufleerde auto de Hilclimb opgingen. 

Met zoveel mensen en het minder goede weer was het wel druk, gelukkig is het domein groot genoeg en is er op zoveel plaatsen tegelijk wel iets te doen waardoor de massa mooi verspreid was en je bijna altijd goed zicht had op de diverse voertuigen.

Er waren dit jaar net als de andere jaren weer diverse thema’s. Zo vierde BMW zijn 100 jarige verjaardag met tal van unieke collectiestukken. Ook het centrale sculptuur voor Goodwood House stond in het teken van BMW. We spraken met mensen van BMW Classic omdat we ons afvroegen of de auto’s die op het sculpture wel echt waren of dat het hier over replica’s ging. Wat bleek? De 328 Mille Miglia van 1938 en de Brabham BMW BT52 F1 auto waren de unieke echte exemplaren! Alleen de LMR was een replica.  Een vrouwelijke BMW-classic medewerkster was er echt het hart van in dat de prachtige 328 open en bloot in de regen zweefde. Verder waren er maar liefst 28 machines uit de rijke BMW-geschiedenis present gaande van de 328 Mille Miglia tot de laatste M6 GT3. Enkele BMW’s werden bestuurd door hun originele piloten zoals Marc Surer, Harald Grohs, Steve Soper, Johnny Cecotto, Yannick Dalmas, Roberto Ravaglia en de onvoorstelbare Allesandro Zanardi. 

Uiteraard zijn er buiten de hierboven genoemde piloten nog massa’s andere bekende rijders, zo zagen we Jacky Stewart, John Surtees en nog vele anderen.

Een tweede belangrijk thema was de 40é verjaardag van het historische duel tussen James Hunt en Niki Lauda. Er was een groot aantal van de auto’s waar James ooit mee heeft gekoerst of gereden aanwezig. Op de stand van Tag Heuer was een soort tentoonstelling van memorabilia van Hunt te bezichtigen. James Hunt’s zonen hebben nooit hun vader zien racen maar ze eren hem door achter het stuur te kruipen van de McLaren – Cosworth M23 waarmee hij tijdens zijn titeljaar reed.

De Red Arrows waren net als vorig jaar ook weer van de partij en niet zomaar voor een fly-by. Ze voerden een hele show op met tal van stunts en sierlijke formatievluchten.

Ook een groot aantal constructeurs waren van de partij, het meest in het oog springend waren BMW (met een heuse M Avenue), Porsche, Alfa Romeo, Ford, AMG Mercedes, Land Rover en in het bijzonder McLaren die toch wel een erg mooie stand hadden net bij Goodwood House. Daar kregen we ook de gelegenheid om de vipruimte te betreden, ik kan niet anders dan te zeggen dat ze hun McLaren klanten echt wel in de watten leggen hoor!

Eén van de belangrijkere auto’s was oa de Brawn GP. Deze auto die gebouwd is in 2008 – 2009 door Honda & Brawn en gedesigned door Loïc Bigois maakte zijn opwachting voor de Hilclimb. De auto heeft slechts één seizoen meegereden en zowel de constructeurs als rijders titel op zijn palmares kunnen zetten met Jenson Button als piloot. Er was destijds o.a. veel te doen over de dubbele diffusor. Martin Brundle zal de Brawn BGP 001 de heuvel opjagen. Later volgt nog een uitgebreide reportage over deze unieke F1 bolide.

We waren in de BMW stand ook getuige hoe een moderne DTM auto in elkaar zit en vooral hoeveel mensen er nodig zijn om de auto op de baan te krijgen. In een rustige situatie zonder stres zoals hier op het FOS waren er vier mecaniciens, één ingenieur en uiteraard een piloot nodig. In competitie is het een veelvoud.

Bij de opstart van de Mercedes waren maar liefst 14 mensen nodig. Tijdens een F1 race telt het team zelfs 75 personen en dit om slechts twee auto’s op de baan te zetten!  In de fabriek werken er 800 mensen in het F1 team van Mercedes en nog eens 600 voor de motors, cijfers die toch wel kunnen tellen vind ik.

De totaal ontspannen sfeer gedurende het festival gaf ons de gelegenheid regelmatig mensen aan te spreken wat het geheel erg aantrekkelijk maakt. Deze toegankelijkheid heb ik ook nergens anders meegemaakt, zo staan er hier geen hekken rond de meest exclusieve auto’s. Alles is gewoon toegankelijk tot de meest unieke auto’s waar er soms slechts enkele van zijn gebouwd. Er is hier dan ook nog echt respect voor de auto’s en dat merk je aan de bezoekers van het festival.

Er waren nog tal van andere categorieën, zo waren er bvb ook nog de drifters met Mad Mike als topattractie! Wanneer er al eens een auto het decor indook (al gebeurde dit gezien de omstandigheden echt weinig) kwam stuntman Terry Grant op de proppen al hadden we de indruk dat hij met de Jaguar F-Pace S niet echt zijn beste weekeind had. Telkens de man instapte ging er wel iets mis met de auto!Als we al een conclusie moeten maken dan is deze wellicht dezelfde als vorig jaar. Het Festival of Speed combineert oud en hypermodern op een unieke manier en heeft een zodanige aantrekkingskracht waardoor de dagen steevast te kort zijn. Als je interesse hebt in motorvoertuigen in de breedste zin van het woord zet dan een  bezoek aan het Festival of Speed in je agenda.

Foto’s: Patrick Verheeken, Joris De Cock.
Artikel: Patrick Verheeken.