In onze reeks TWR-Jaguars zijn we deze keer aanbeland bij de Groep C XJR 14 versie van 1991. In de groep C wedstrijd was deze samen met de Peugeot 905 de blikvanger op Spa-Classic.
In 1991 besliste de FIA om het reglement voor sportcars drastisch om te vormen. Gedaan met de dikke V12 van de Jaguars of 6 cilinder turbo motoren van de Porsches, want de nieuwe wagens kregen een 3,5 atmosferische motor die afgeleid was vanuit de Formule 1. Deze kwam van bij Ford en was bijna identiek aan deze van Benetton in de F1. Het ontwerp van het chassis zat ook heel dicht bij F1 normen.
Eigenlijk werden de proto’s bijna overdekte Formule 1 wagens. De wedstrijden werden ook verkort van 1000 naar 500 kilometer omdat de levensduur van de motoren anders in het gedrang kwam. Eén uitzondering was er voor de 24 uren van Le Mans: daar kwamen de oudjes terug in actie gezien de nieuwe het geen etmaal konden volhouden. Deze wedstrijd telde in 1991 wel niet mee voor het WK.
Eén van de vier voorziene piloten had wel een probleem: De grote Deen John Nielsen kon zijn lichaam niet in de cockpit van de XJR 14 kwijt en moest zo noodgedwongen forfait geven voor het WK. Bij TWR losten ze dit probleem op door Martin Brundle op beide wagens in te schrijven. Gezien de korte afstand van 500 km was dit voor hem geen probleem. Als hij verhinderd was door de F1 werd zijn plaats ingenomen door David Brabham. Het seizoen 1991 werd afgesloten met 3 overwinningen voor Jaguar; de wereldtitel bij de piloten voor Teo Fabi en de titel bij de merken. Jaguar besloot op het einde van het seizoen de stekker uit het WK programma te trekken. 
Dat Peugeot in de tweede helft van het jaar zo sterk was komen opzetten met hun 905 heeft zeker meegespeeld in deze beslissing. De XJR 14 zou in 1992 nog in Bud Light uitvoering ingezet worden in het IMSA programma in de USA, maar de Amerikaanse circuits met de bultige banen waren niet direct geschikt voor de Jaguar en hier werd dan ook eind 1992 het programma stop gezet. Dit was dan ook het einde van de professionele carrière van de XJR 14.
De XJR 14 werd ontworpen door Ross Brown en John Piper en werd in drie exemplaren geproduceerd: chassisnummers 0591 – 0691 en 0791. De wagen op Spa was de 0591 van Martin Brundle en Derek Warwick. Nr. 0691 zou de meest succesvolle worden want na drie overwinningen in 1991 in het WSC zou deze in 1995 geconverteerd worden naar een Joest TWR Porsche WSC 95 en won zowel in 1996 als in 1997 de 24 uren van Le Mans . Deze wagen is tot op vandaag nog altijd in het bezit van Reinhold Joest.
TWR gebruikt later het chassis van de XJR 14 ook nog voor de Mazda MXR-01 die optisch weinig verschilde van de Jaguar. Deze was wel uitgerust met een Judd motor ipv de Ford.
Op Spa zagen we piloot Christoph d’ Ansembourg in de kwalificaties de pole position behalen voor diverse Porsche 962 modellen. De Peugeot 905 overleefde deze niet en zou de wedstrijd niet meer halen. Nadien zagen we tijdens ons bezoek aan de box dat de ploeg van Mecauto bezig was met het vervangen de koppeling. 
De wagen lag letterlijk in twee. Alles was klaar tegen zondagmorgen en kon P1 op de startgrid ingenomen worden. De XJR 14 nam van bij de start de leiding en is daar gebleven tot een lichte regenbui de pret kwam verstoren en de Jaguar bij het insturen van de chikane rechtdoor schoof en met een gehavend koetswerk de strijd diende te staken. In race 2 kon niet meer gestart worden.
Een auto met een korte loopbaan, één wereldtitel en een zeer leuke verschijning in het groep C veld.
